Ekialdeko auzia: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
tNo edit summary
Oraina (eztabaida | ekarpenak)
No edit summary
4. lerroa:
[[Otomandar Inperioa]] zatitu zenean, [[Balkanak|Balkanetan]] zenbait arazo nazional eta [[diplomazia|diplomatiko]] utzi zituen herentzia gisa. Mendebaldeko potentziak [[Errusia]]ren zabalkundearen aurka zeuden; Errusiak, bere aldetik, arrazoi erlijioso eta etnikoengatik eslaviar herrien ([[Serbia]]...) independentziaren alde egiten zuen. Horrek guztiak nazioarteko gerra sortu zuen 1854an, [[Krimeako Gerra|Krimeako gerra]].
 
Ekialdeko Auzia XIX. mendeko nazioarteko politikaren arazo garrantzitsuenetako bat izan zen, Afrikako edo Asiako lurraldeak lortzeko menderaatzemenderatze inperialistak eragindako borrokekin batera.
 
Londresko Itunek (1913-5-39) eta Bukaresteko Itunek (1913-8-10) Balkanen zatiketa politikoa eta lurraldeen zatiketa eragin zuen. Zatiketa horren ondorioz, [[balkanizazio]] terminoa sortu zen, eta Chris Cookek termino horren definizio hau eman zuen: ≪eskualde geopolitiko bat hainbat aurkako estatutan zatitzea. Sarritan, estatu horietako batzuk atzerriko potentzien bezero dira. Esaterako, [[Balkanak|Balkanetan]] [[Lehen Mundu Gerra]] baino lehen gertatu zena...≫ Ordutik, antzeko fenomenoak izan diren munduko beste eremutan aplikatzen da termino hori.
 
[[Lehen Mundu Gerra|Munduko Lehenengo Gerraren]] ondoren sinatutako akordioek eta itunek Balkanetako egoera konpondu zuten behin-behinean eta ondorioz, 1919an "Ekialdeko auzia" esamoldea erabiltzeari utzi zitzaion. Gerra amaitu zenean eta Otomandar Inperioa galtzaile atera zenean, gaur egungo [[Jugoslavia]] eta [[Turkia]] berria sortu zen eta beste arazo diplomatiko ezberdin batzuk sortu ziren.
 
== Kanpo estekak ==