Energia zinetiko: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Testua berrantolatzen eta osatzen ari naiz, poliki-poliki.
Historia atalburuko testua antolatu eta orraztu dut
23. lerroa:
formulaz kalkulatzen da, non <math display="inline">m</math> gorputzaren [[masa]] den eta <math display="inline">v</math>, [[abiadura]]. Masa <math>\text {kg}</math>-tan eta abiadura <math>\text {m s}^{-1} </math>-tan neurtuz gero, energia zinetikoa <math>\text {J}</math>-tan adierazita egongo da.
 
[[Erlatibitatearen teoria|Mekanika erlatibista]]<nowiki/>n, abiadura oso handien kasuan ―argiaren abiaduratik hurbil― pausagunean <math display="inline">m</math> masa duen eta <math display="inline">v</math> abiaduraz higitzen ari den partikularen energia zinetikoa honelaxe kalkulatzen da:
 
<math display="block">E_{\text {k}} = \frac {{\gamma}^2}{\gamma + 1} mv^2,</math>
36. lerroa:
 
== Historia ==
Denboran atzera joanda, oraindik XVII. mendearen lehen erdian, [[René Descartes|Descartes]]-ek (1596-1650) uste zuen higidura-kantitatea (edo gauza bera dena, [[Momentu lineal|momentu lineala]], alegia <math>mv</math> magnitudea) kontserbatu egiten zela. Mendearen bigarren erdian, ordea, [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Leibniz]]-ek (1646-1716) «indar bizia» (''vis viva'') kontzeptu berria erabili zuen, eta magnitude berri horri <math>mv^2</math> balioa esleitu zion; hau da, geroko energia zinetikoaren balio bikoitza.
Energia zinetikoaren kontzeptuaren jatorria XIX. mendean dago, hain zuzen ere, 1829. urtean [[Gaspard-Gustave Coriolis]]ek argitaraturiko ''Du Calcul de l'Effet des Machines'' lanean. Energia zinetikoaren terminoa, ostera, 1850. urte ingurukoa da, eta [[William Thomson]] edo (Lord Kelvin izenez ere ezagutua zena) izan zen terminoaren sortzailea. 
 
Willem Jacob's Gravesande-ek (1688-1742) erlazio hori garatzen zuen esperimentua egin zuen. Hain zuzen, 1721ean, Johann Bessler asmatzaile alemanak behin-betiko higidura makina sortu ote zuen eztabaidatu zuen Gravesande-k (1688-1742). Gravesande, hasiera batean, <math>mv</math> kantitate eskalarraren kontserbazioan (masa hori abiaduraz biderkatuta) oinarritutako betiko higiduraren bideragarritasunaren alde agertu zen, mekanika newtondarrak parte hartzen zuela uste baitzuen. Hala ere, 1722an, esperimentu batzuen emaitzak argitaratu zituen, non letoizko bolak altuera desberdinetatik buztin leuneko gainazal batera bota baitziren. Abiadura jakin bateko bolak eginiko zuloa eta abiadura bikoitzarekin bolak eginiko zuloa elkarrekin konparatuz konturatu zenez, bigarrenak eginikoa lehenak eginikoa baino lau aldiz sakonagoa zen. Hortik ondorioztatu zuen higitzen ari den gorputz baten "''indar bizi''"aren adierazpen zuzena <math>m</math>-rekiko proportzionala zela baita abiaduraren karratuaren proportzionala ere, hots, «<math>\text {indar bizia}\propto mv^2</math>» zela. Beraz, Leibnizen ideiekin bat zetorrela, baina baina ez teorian soilik, esperimentuan oinarriturik ere baizik.
Lehenengo aldiz [[Mekanika klasikoaren historia|mekanika klasikoaren]] <math>E_\text{k}\propto v^2</math> printzipioa landu zutenak [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Gottfried Leibniz]] eta [[Johann Bernouilli|Daniel Bernoulli]] izan ziren, eta haiek energia zinetikoa ''indar bizia'' izenaz deskribatu zuten. Haientzako, [[masa]] [[abiadura]]rekin birritan biderkatuta lortzen zen magnitude berezia zegoen. [[Willem's Gravesande|Willem Jacob 's Gravesande]]-ek erlazio hori garatzen zuen esperimentua egin zuen. Horretarako, buztinezko ore lodi eta trinko batera pisu jakineko gorputzak jaurti zituen altuera ezberdinetatik, eta bertan eginiko zuloaren sakonera neurtu zuen. Pisu bikoitzeko objektu bat jaurtita, sakonera bikoitza zela ikusi zuen. Ostera, [[masa]] bereko gorputza abiadura bikoitzez jaurtitzen bazuen, lau aldiz gehiago sartzen zela behatu zuen, alegia, sakonera lau aldiz biderkatzen zen (2<sup>2</sup> = 4). Eta abiadura hirukoiztuta buztinean egiten zen zuloa bederatzi aldiz sakonagoa zela ikusi zuen (3<sup>2</sup> = 9).  Behin eta berriro saiakerak eginez, magnitude berezi hura masaren eta abiaduraren karratuaren arteko biderkaduraren proportzionala zela ondorioztatu zuen, hau da, <math display="inline">E_\text{k}\propto mv^2</math> zela.
 
EnergiaGeroagokoa zinetikoarenda kontzeptuaren"''energia jatorriazinetikoa''" XIX.kontzeptuaren mendean dagojatorria, hain zuzen ere, 1829. urtean [[Gaspard-Gustave Coriolis]]-ek (1792-1843) argitaraturiko  ''Du Calcul de l'Effet des Machines'' lanean. Energiaabiatu zinetikoarenzena. terminoaOstera, ostera,“''energia zinetiko''” terminoa 1850. urte ingurukoainguruan dasortu zen, eta [[William Thomson]] edo (1824-1907) (Lord Kelvin izenez ere ezagutuaezaguna zenadena) izan zen terminoarentermino horren sortzailea. 
 
== Energia zinetikoa mekanika klasikoan ==