Ezagutzen diren lehen azterketa fonetikoak K.a. VI. mendean egin ziren [[gramatika]] [[Sanskrito|sanskritoansanskrito]]an oinarrituta<ref>Caffrey, Cait (2017). "Phonetics". Salem Press Encyclopedia. Salem Press.</ref>. Lehen ikerlari horien artean, [[Pāṇini]] ezagunenetako bat da, K.a. 350ean lau zatitan banatutako gramatika idatzi baitzuen. Hizkuntzalaritza modernoan eragin handia du, eta oraindik ere "idatzi den edozein hizkuntzaren gramatika generatiborik osoena" da. Gramatika hura hizkuntzalaritza modernoaren oinarria izan zen eta zenbait printzipio fonetiko garrantzitsu deskribatu zituen, horien artean [[Sonoritate|sonoritateasonoritate]]a. Lehen kontakizun horrek erresonantzia tonuak, [[ahots-kordak]] itxita daudenean, edo [[Zarata|zaratakzarata]]k, ahots-kordak irekita daudenean sortutakoa bezala deskribatzen du. Gramatikaren printzipio fonetikoak "primitibotzat" hartzen dira, euren analisi teorikoaren oinarria direlako eta ez analisi teorikoaren objektuak, eta printzipioak euren fonologia sistematik ondoriozta daitezke<ref>Kiparsky, Paul (1993). "Pāṇinian linguistics". In Asher, R.E. (ed.). Encyclopedia of Languages and Linguistics. Oxford: Pergamon.</ref>.
