Marius Jacob: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary |
No edit summary |
||
23. lerroa:
[[Fitxategi:Album_of_Paris_Crime_Scenes_-_Attributed_to_Alphonse_Bertillon._DP263711.jpg|thumb| ''Gaueko Langile Bandako'' kideak. Jules Clarenson eta Felix Bour-en erretratu antropometrikoak (1903).]]
Kalkuluen arabera, bi eta lau laguneko taldeekin, [[1900]] eta [[1903]] artean 150 eta 500 lapurreta artean egin zituen [[Paris|Parisen]], probintzietan ("Deszentralizazioa egiten ari nintzen"), eta baita atzerrian ere ([[Espainia|Espainian]] [[Jakue Zebedeorena|Saint Jacques]]<nowiki/>en urrezko estatua lapurtzeko asmoa zuen [[Santiago de Compostela|Konpostelan]], [[Italia|Italian]], [[Belgika|Belgikan]] [[Magreb|eta Magreben]] ere ikusi zuten). Lapurretaren praktika sistematikoa eta antolatua garatu zuen, artisau jarduera maila industria eraman zuelarik, eta Frantzia hiru eremutan banatuz. Amiens auzitegiko presidenteari azaldu zion "kapitalaren mugimendua" bideratzen zuela. Horrez gain, birziklatze sistema bat garatzen ari zen hainbat metalurgiarekin batera. Eta batez ere, arma politiko bihurtzen du. Bizitzeko beste soilik gordetzen zuen, bazkari arruntak egiten zituen eta lapurreten soberakinak prentsa libertarioari eta mugimendu anarkistei bideratzen zizkien. <span class="need_ref" style="cursor:help;" title="Ce passage nécessite une référence.">Baina antolatzaile ona bazen ere, lider kaskarra zen, horretarako boterearekiko gustua falta omen zitzaion eta.</span>
1903ko apirilaren 21an [[Abbeville]]<nowiki/>n burutu nahi zuten operazio bat gaizki atera zen: polizia bat hil eta beste bat zauritu ondoren ihes egin behar izan zuten Jacob eta bere bi kidek. Hala ere, atzeman eta aprilaren 22an atxilotu zituzten<ref>William Caruchet, op. cité, p. 8.</ref>. Banda desegin zen eta Amiensen epaitu zituzten 156 lapurretagatik. Jendearen protestak eta epaiketaren oihartzuna tarteko, Jacobek haren ideiak adierazteko erabili zuen epaiketa. Heriotzarik ezin izan zioten leporatu, eta gillotinan hiltzetik libratu zen.
29. lerroa:
Zigor kolonian bizi itxaropena bost urtekoa zen eta presoak ia inoiz ez ziren bertatik itzultzen "bikoizketa" zela eta (presoak bost-zazpi urteko behartutako lanetara kondenatzen zituztenean, zigor hau amaituta, urte kopuru bera egon behar ziren [[Guyana Frantsesa|Guyanan]], eta zazpi urte baino gehiago kondenatzen bazituzten, betiko geratu behar ziren bertan). Hala ere, Jacobek gutun-trukea mantendu zuen bere amaa Marie-rekin, kodeturik. Deportatu gehienek ez bezala, uko egin zien edanari, jokoari edo harreman sexualei. Hemezortzi aldiz saiatu zen ihes egiten, eta gogoa ez endekatzeko eta bere buruari zein kideei laguntzeko [[Zuzenbide|zuzenbidea]] ikasi zuen. Osasuna eta indarra, hala ere, nabarmen apaldu zitzaizkion garai hartan. Aldiz, gogotik irakurri zuen. [[Albert Londres|Albert Londresekin]] luze hitz egin zuen eta [[Louis Rousseau]] dokoreari kartzelako izugarrikeriak salatzen lagundu zion.
Hainbat metodoren bidez saiatu zen ihes egiten: sardina lata batean ezkutaturik errebolber bat eskuratu zuen, zaintzaileei armak ebasten saiatu zen, etxola bat desegin eta baltsa bat eraikitzeko lanak ere hartu zituen, itxurazko heriotza eragiten zuten botikak hartu zituen hildakotzat jo zezaten... Guztira, preso egon zen 18 urteetatik 11 urte pasa zituen ziegan.
Frantziara itzuli zen Albert Londresek abiatutako zigor koloniaren aurkako kanpainaren ostean, azkenean 1927an askatu baitzuten. Askatasuna lortu zuelarik, Printemps dendetan lan egin zuen eta gero [[Loira ibarra|Loira ibarreko]] eta [[Turena|Touraineko]] merkatari ibiltari bihurtu zen. [[Reuilly (Indre)|Reuilly]]<nowiki/>ra jo zuen ondoren, garai hartan bizikide zuen Pauletterekin eta haren amarekin<ref>William Caruchet, op. cité, p. 176.</ref> (Haren aurreko harremana, Rose, Jacob Cayennen zen bitartean hil zen
[[1929|1929an]] [[Louis Lecoin|Louis Lecoinek]] zuzendutako ''Le Libertaire'' egunkariaren bulegoetan aurkeztu zuen bere burua Jacobek. Bi gizonek antza zuten eta lagun bihurtu ziren. Jacobek bere jardueren mozkinak [[Propaganda|propagandan]] inbertitzen zituen. [[Kontzientzia-eragozpen|Kontzientzia-eragozleentzako]] eta [[Nicola Sacco|Sacco]] eta [[Bartolomeo Vanzetti|Vanzettiren]] aldeko borrokaren ostean, libertarioek beren laguntza eman zuten [[Espainia|Espainiak]] agindutako [[Buenaventura Durruti|Durrutiren]] estradizioa ekiditeko ([[Heriotza zigor|heriotza zigorra]] ezarria baitzioten).
42 ⟶ 43 lerroa:
== Heriotza ==
1953an, irakasle gazte pare bat ezagutu zuen, Robert eta Josette. Bi gizonen arteko adiskidetasun sakona sortu zen orduan,
1954ko abuztuaren 28an komuneko bederatzi haur pobreentzako askaria antolatu zuen<ref name="amj2">{{Cite aldizkari|url=https://blogs.mediapart.fr/franck-bart/blog/180715/alexandre-marius-jacob-honnete-travailleur-voleur-et-anarchiste|accessdate=2017-05-13|title=Alexandre Marius Jacob : honnête travailleur « Voleur et Anarchiste »}}</ref>. Gero, autoz etxera eraman zituen aurrak. Bertan bere burua pozoitu zuen; morfina injekzio bat ezarri zion bere buruari eta beste horrenbeste egin zuen Negro zakur zaharrarekin. Ondoren, ikatz sutegia piztu, kearen bidea moztu eta azken agur gisako hitzak idatzi zituen: "[…] ohialak, garbitu eta lehortu ditut baina ez ditu lisatu. Nagia daukat. Barkatu. Bi litro ardo gorri aurkituko dituzu ogitegiaren ondoan. Osasuna zuei."
| |||