Kata Pejnović: berrikuspenen arteko aldeak

Emakume Antifaxisten Frontearen zuzendaritzan, “emakume gehienek [[hezkuntza]] maila altua izan zuten” beraz Pejnović, baserritar jatorrikoa, salbuespen bat izan zen. Gehienak [[Alderdi komunista|Alderdi Komunistako]] kideak izan ziren gudaren aurretik (azken ezaugarri honetan honetan bai hurbiltzen zela profila Pejnovićen profilera<ref name=":13" /><ref name=":27" />); lehen aipatu dugun barbaraBarbara [[Barbara Jancar|Jancarren]] analisiaren arabera “lehen unean” – AFŽ sigla horiekin sortu aurretik- bat egindako jendearen profilera gerturatzen direnak<ref name=":34">{{erreferentzia|izena=Barbara|abizena=JANCAR|urtea=1981|izenburua=“Women in the Yugoslav National Liberation Movement: An Overview” (143-164. orr.)|argitaletxea=|orrialdea=|orrialdeak=148-149|ISBN=|hizkuntza=en|aldizkaria=in Studies in Comparative Communism|liburukia=14|zenbakia=2}}</ref>. Jelena Batinićen arabera, Pejnovićen antzeko profilak nahiko errepikatzen ziren AFŽren tokiko zuzendaritzetan (seme-alaba askoren amak, “ama burkideak”, askotan [[Biktima|biktimen]] amak edo emazteak izandakoak<ref>Ivana Pantelićek bat egiten du honekin: “AFŽ batez ere 30 urtetik gorako emakumeak –ezkonduak, familien amak- errekrutatzen saiatzen zen, gazteagoak zuenean Alderdi Komunistan sartzen baitziren” PANTELIĆ, Ivana: “Yugoslav female partisans in World War II” in ''Cahiers Balkaniques'', 41. zkia, 2013, 4-5. or.</ref>), baina ez zuzendaritza nagusietan<ref>{{erreferentzia|izena=Jelena|abizena=BATINIĆ|urtea=2015|izenburua=Women and Yugoslav Partisans. A History of World War II Resistance|argitaletxea=Cambridge University Press|orrialdea=96-97|orrialdeak=|ISBN=|hizkuntza=en|argitaratze-lekua=AEB}}</ref>. Kontuan izan behar dugu batez ere AFŽ, izen horrekin, lehen momentutik baserriguneetan zela indartsua, hau da, partisanoek askatutako zonaldeetan, ez [[Hiri|hirietan]], beraz AFŽren oinarrizko kide gehienek baserritar profila zuten, asko “kidetzara [[Gerra|gudak]] ekarri hondamendia eta sufrikarioa bukatzeko modu bezala hurbildu ziren, komunismoaren aldekotasunez baino gehiago”<ref>{{erreferentzia|izena=Jelena|abizena=BATINIĆ|urtea=2015|izenburua=Women and Yugoslav Partisans. A History of World War II Resistance|argitaletxea=Cambridge University Press|orrialdea=|orrialdeak=95-96|ISBN=|hizkuntza=en|argitaratze-lekua=AEB}}</ref>. Kontutan izan behar dugu guda aurretik Alderdi Komunistaren militantziaren %6 osatzen zutela emakumeek, orduko [[Europa|Europako]] politikaren testuingurua kontuan hartuta ez zen kopuru eskasa, baina gudan izandako emakumeen mobilizazioak ekarri zuena baino proportzio txikiagoa zen<ref name=":34" />. Beste alde batetik, AFŽn sartutako emakume gehienek ez zuten Alderdi Komunistara pasatzeko pausua eman, guda bukaeran Alderdian sartu ziren emakumezko militante berri gehienak hirietatik zetozen, ez AFŽ indartsu zen herrietatik (guda bukaeran hiru alderdikideetatik bat zen emakumezkoa)<ref name=":28" />.