Enperadorea hiltzen zen bakoitzean, egonezina nagusitzen zen modu batean edo bestean. Teorian, senatuari zegokion hurrengo enperadorea izendatzea, baina enperadore gehienek hautatu zuten ondorengoa, askotan senide bat. Enperadore berriak herriaren eta armadaren onespena bilatu behar izaten zuen, egoera politikoa egonkortzeko.
