Hostoen kolore-aldaketa: berrikuspenen arteko aldeak
«Changement de couleur des feuilles» orriaren itzulpena eginez sortua |
(Ez dago alderik)
|
02:36, 28 abendua 2020ko berrikusketa
Eskualde epeletako zuhaitz askotan dagoen hostoen kolore-aldaketa, maiz, udazkeneko koloreak deitzen zaio. Hostoen garapenaren azken etaparekin lotzen da, benetako aldaketa biokimikoengatik bereizten den seneszentziarekin.
Udazkeneko hilabeteetan, hostozabalen eta iratzeen kolorea aldatu egiten da erori aurretik.
Klorofila eta kolore berdea
Hosto bat berdea da, klorofila izeneko pigmentu-talde bat duelako. Klorofila zeluletan ugaria denean, landareak hazten ari diren bitartean gertatzen den bezala, klorofila molekulen berdeak orrian egon daitekeen beste edozein pigmenturen kolorea menderatzen eta ezkutatzen du. Hala, udan hostoak gehienetan berdeak izaten dira.
[2] .
Udaren amaieran, hotza eta egunaren iraupena murriztea bezalako ingurumen-seinaleei erantzunez, jariakinak hostoen barrurantz eta kanporantz garraiatzea bermatzen duten nerbioak pixkanaka buxatzen dira, xaflen oinarrian kortxozko tapoi baten bidez, hain zuzen ere pezioloa apurtuko den lekuan (abstrakzio-fenomenoa). [3] . Kortxo-geruza hori garatuta, gero eta ur eta mineral gutxiago isurtzen da. Aldi horretan, klorofilaren maila jaisten hasten da: seneszentziaren prozesu oso aktiboak funtsezko mantenugaiak birziklatzea esan nahi du landarearentzat. . Baliabideak landarearen gainerako tokira bideratzea, udaberrian berrerabiltzeko asmoz, hostoen kolore aldaketarekin, erorketarekin [4] eta hostoen osagaiak hostoekin xehatuta dauden lurzoruan birziklatzen dira. lurzoruko mikroorganismoak .
Baina klorofilaren proportzio handi bat kloroplastoetan dauden thylakoideen mintz-proteinekin lotzen da. Kortxozko tapoiak pezioloa erabat buxatu baino lehen, landareak proteina kloroplastikoak berreskuratzen ditu, proteina-pigmentu konplexua bereiziz.
Beste kolore batzuekin laguntzen duten pigmentuak
Karotenoideak
Galeria
-
Érable plane (Acer platanoides) en couleurs automnales
-
Fago arrunta (Fagus sylvatica)
-
Japoniar astigarraren hostoak
-
Rivière-du-Moulin parkearen basoa Chicoutimin
_crop.jpg){kind=link}
- ↑ ..
- ↑ doi:...
- ↑ ..
- ↑ Cette chute est généralement rendue nécessaire par le fait que les feuilles sont vulnérables au gel (à l'exception des feuilles persistantes), en raison du phénomène appelé embolie hivernale, faisant apparaître lors du gel des microbulles de gaz dans la sève glacée (les gaz dissous dans cette sève sont peu solubles). Au moment du dégel, ces bulles d’air grossissent et provoquent l’interruption de la circulation de sève si les tensions sont suffisantes. Si l'arbre gardait ses feuilles en hiver, elles dépériraient par déshydratation à cause de cette embolie. Le même phénomène a lieu en cas de sécheresse prolongée. Lors de ces événements critiques, les végétaux émettent des ultrasons décelés avec des appareils acoustiques adaptés, qu'on eut interprété, selon une vision anthropomorphique, comme un « cri d’alarme » anticipant l’embolie. Cf. doi:..