Labe garai: berrikuspenen arteko aldeak

Normalean labe garai bat 30 metroko [[altzairu]]zko kapsula [[zilindro|zilindriko]] bat da. Hau, beroa jasaten duen material ez-metaliko batez estalita dago, adibidez [[asbesto]]z edo [[adreilu]] [[erregogor]]<nowiki/>rez. Kapsularen diametroa txikitu egiten da gorantz eta beherantz eta diametrorik handiena gutxi gorabehera garaiera osoaren laurdenean dago kokatuta. Labearen beheko aldea tobera izeneko haizebide tubularrez osatua dago. Bertatik haizea pasarazten da [[koke]]a pizteko. Hondotik hurbil zulo bat dago, bertatik [[Arrabio (metalurgia)|arrabioarrabioa]]<nowiki/>a irteteko labe garaia husten denean. Zulo horren gainean, baina toberen azpian, [[Zepa (metalurgia)|zepa]] kanporatzeko beste zulo bat dago. Labe garaiaren goiko aldeak, 30 bat metroko altueran, arnasbideak ditu ihes-gasentzako eta kalapatxa biribil pare bat, balbulen bidez itxita, kanpai formaz. Hemendik burdin-minerala, kokea eta kareharria sartzen dira. Materialak bagoneta edo koilare txikietan eramaten dira kalapatxaraino, labearen kanpo aldean dagoen igogailu baten bidez.

[[Bigarren Mundu Gerra]]<nowiki/>ren ostean, labe garaien teknologian aurrerapen garrantzitsua izan zen: presioztapena. Labearen arnasbideen gasaren pausua estutuz, labearen barneko presioa 1,7 atmosferara edo gehiagora igo daiteke. Presioztapeneko teknikak kokearen erreketa hobea eta burdinaren ekoizpen handiagoa ahalbidetzen du. Labe garai askotan ekoizpena %&nbsp;25 igo daiteke. Gainera, instalazio esperimentaletan frogatu denez, airea [[oxigeno]]<nowiki/>arekin aberastuz ere ekoizpena handitzen da.

Labe garaieangaraian sartzen den airea aldez aurretik 550-900&nbsp;°C artean berotzen da, adreiluzko egitura erregogorrak dituzten zilindroetan. Adreilu egitura horiek hainbat orduz berotzen dira labe garaiko gasa errez (labeen goiko aldetik ihes egiten duten gasak); sugarrak itzali ostean, aire hori presio bidez sartzen da.

Labe garaiak etengabe egiten dute lana. Labean sartuko den lehengaia karga txikiko zenbait zatitan banatzen da, 10 eta 15 minutu arteko tartean sartzen direlarik. Metal urtuaren gainean flotean den zepa ordu bitik behin kentzen da; burdina, berriz, egunean bost aldiz ateratzen da.

Husteko, hondotik hurreko zuloaren [[buztin]]<nowiki/>ezko tapoia kolpeka hausten da; horrela metal salda, buztinez estalitako erreten batetik, adreiluz forratutako depositu batera igarotzen da. Depositu hau koilara bat izan daiteke, edo 100 tona inguru eduki ditzakeen bagoneta bat. Depositura bidean, floteangainean etor daitekeen zepa kentzen da. Ondoren, arrabioz betetako edukiontzia altzairutegira eramaten da.