Catania: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary Etiketa: 2017 wikitestu editorearekin |
|||
352. lerroa:
Garai historikoetan, Catania, Etnaren produktu piroklastikoek kaltetu zuten K.a. 122an. Antzinako iturriek, errautsen gehiegizko pisuagatik, kolapsatutako sabaiei eta errautsek suntsitutako laboreei erreferentzia egiten diete<ref>Zizeron: ''De natura deorum'' II, 96.</ref>. Hala ere, arkeologia lekukoa da korronteen presentziaz, antzinako hiriaren zati batean sartu zirenak<ref>Ikus, adibidez, HOLM, A.: ''Catania Antica,'' itzulpen hau: LIBERTINIk itzulita ''Catania 1925''; LIBERTINI, G.: ''Antzinako Kataniaren topografia eta azken berrogeita hamar urteetako aurkikuntzak'', «Archeologia e Storia della Sicilia Orientale» aldizkarian 19, 1922-23; C. 19, 1922-23; C. PATTI, Sciuto: Cataniako mapa geologikoa, Catania 1873 cit. en F. Andronico, ''Paesaggio sotterraneo'', Catania 2005, 45-47 orr.</ref>.
Catania, beranduago, siziliar barrokoko berantiarraren perla bihurtu zen. 1693ko urtarrilaren 9 eta 11aren bitartean gertatutako lurrikarak Val di Noto osoa, dardara handien ondorioz suntsitu zuen. Hirian biktima ugari izan ziren, batez ere kale nagusien zabalera txikia zela eta, hiritarrak bertara babestea eragozten zutenak.
Berreraikitzean, arazo hau konpontzeko Giuseppe Lanzak, Camastrako dukeak, kale nagusi zabalak diseinatu zituen: Via Etnea, Via Vittorio Emanuele II (une horretan "corso reale" deitzen zena), Via Plebiscito eta Via Giuseppe Garibaldi (une horretan San Filippo bezala ezagutzen dena) kasu. Antzinako monumentu guztiak hiriko hiri-sarean berreraikiak izan ziren artista askori esker, baita ospe nazionalekoak ere, horien artean Giovanni Battista Vaccarini arkitektoaren lana nabarmentzen da, hiriari arrasto barroko argia eman ziona. Hiriaren berpizkundean lagundu zuten beste batzuk Francesco Battaglia, Stefano Ittar, Alonzo di Benedetto eta Girolamo Palazzotto ziren.
| |||