Titivillus: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Autoritate kontrola jartzea
No edit summary
 
6. lerroa:
[[1285]]ean, [[Oxford]]en, [[Johannes Wallensis]] frantziskotarraren ''Tractatus de Penitentia'' lanean “''Titivillus''” izena idatzita agertu zen lehenengoz. {{lang|la|“''Fragmina verborum titivillus colligit horum / Quibus die mille vicibus se sarcinat ille''”}}, zioen [[galestar]]raren testuak; alegia, Titivillusek hitz hauen zatiak biltzen ditu, eta horiekin mila aldiz betetzen du bere zakua, gutxi gorabehera itzulita. Hurrengo mendearen hasieran [[Petrus Palude]] [[Jerusalem]]go patriarkak ere deabru berriaren izena aipatzen du<ref name=aa>{{erreferentzia|izena= Nagore |abizena= Irazustabarrena |url=http://www.argia.eus/argia-astekaria/2095/titivillus |izenburua= Titivillus |aldizkaria=[[Argia (aldizkaria)|Argia]]|data= 2007-07-01 |postscriptum= CC-BY-SA lizentzia}}</ref>.
 
Titivillusek bere zakua egunero mila aldiz bete behar zuen monje kopiatzaileek idaztean egiten zituzten akatsekin. Ondoren, Titivillusek Deabruari akatsen berri eman behar zion. [[Deabru]]ak akatsa eta akatsaren egilea liburu batean jasotzen zituen, gero, [[Azkenguztien Epaiaauzi]]nan irakurtzeko. Monasterioko egunerokotasun errepikakorrean eta, bereziki, [[izkribu]]ak eskuz kopiatzeko lanean arreta ez galtzea zaila zen monjeentzat eta ohikoak ziren akatsak.<ref name=aa/>
 
Baina arreta galtzea [[bekatu]]a zen. Horregatik Titivillusen mehatxua asmatu zuten, ahalik eta errakuntza gutxien egiteko motibazio moduan. [[1325]] eta [[1328]] urteen artean idatzitako ''The Cloisters Manuscript''en, esaterako, hamabost [[santu]]ren izenak idaztea ahaztu zitzaien eta beste hogeita hamarren izenetan akatsak zeuden. Baina Titivillusen presentziak eragina izan zuen, eta [[monje]] izutuak gero eta errakuntza gutxiago egiten hasi ziren.<ref name=aa/>