Ciencia Nueva argitaletxea: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
8. lerroa:
Lehen zuzendaria [[Jesus Munárriz]] donostiarra izan zen. Ondoren beste izen aldatu ziren: [[Valeriano Bozal]], [[Antonio Elorza]], Domingo Plácido, [[Manuel Sacristán]], [[Roberto Mesa]], José Antonio Méndez eta Rosario de la Iglesia. Diseinua [[Alberto Corazón]]en ardura zen.
Argitaletxeak lan handia egin zuen. Bakarrik 1968 arte 48 liburu plazaratu zuen. 1969an, ordea, estatu osoan egoera oso gatazkatsua zen eta Francok [[Salbuespen-egoera]] ezarri zuen. Egoera horrek ondorio asko izan zituen, tartean Ciencia Nueva ixtea. Itxiera [[Carlos Robles Piquer]], garaiko kultura zuzendari orokor frankistaren eskutik heldu zien.<ref>[https://books.google.es/books?id=e2SAy3WdTfEC&pg=PA81&lpg=PA81&dq=editorial+ciencia+nueva&source=bl&ots=Oy4HZOltdZ&sig=ACfU3U1jgkBUctx9xq9K6slwEjiR3MeFcg&hl=es&sa=X&ved=2ahUKEwjVvP2Nhu3pAhWN5OAKHWuDCbcQ6AEwEXoECAwQAQ#v=onepage&q=editorial%20ciencia%20nueva&f=false] Javier Cerezo Röll: ''Politicus interruptus'', 82 or.</ref> Ez zen bakarra izan; beste hiru ere itxi zituzten: Ricardo Aguilera, Halcón edizioak eta Donostiako Equipo argitaletxea. Halaber ZYX eta Edicusa gaineko presioa handitu zen.
[[1970]]an argitaletxeak berriro irekitzeko saiakera egun zuen. Zuzendari berria Celso Fernández-Mayo zen. Baina gobernuaren zentsurak ezinezko bihurtu zituen inbertsioak berreskuratzeko lanak.<ref>Rojas Claros, Francisco, ''Dirigismo cultural y disidencia editorial en España (1962-1973)''. Alicante, Universidad de Alicante, 2013.</ref>
| |||