Michel Piccoli: berrikuspenen arteko aldeak

'''Jacques Daniel Michel Piccoli''' ([[Paris]], [[Frantzia]], {{data|1925|12|27}} - [[2020]]ko [[maiatzaren 12]]a) antzerki- eta zinema-antzezle eta ekoizlea izan zen. [[Zinema]]n eta [[antzerki]]an batera jardun duzuen; erregistro askotako antzezlea dazen Piccoli. [[Luis Buñuel]]ekin lortu zuen ospeak [[Costa-Gavras]], [[Alain Resnais|Resnais]], [[Marco Ferreri|Ferreri]] eta beste zuzendari famatuekin lan egiteko aukera eman zion. [[Juliette Greco]]rekin ezkondu zen. Ezkerreko militantzia zinemaren arlo guztietara hedatze aldera, film ekoizpenari ekin zion 1960 ondoko urteetan.

Ikuspegi eta lan horren emaitza dira, besteak beste, [[Bertrand Tavernier]]ren ''Des enfants gâtés'' (1977, ''Apopiloak'') eta [[Luciano Tovoli]]ren ''Il generalo dell´armata morta'' (1983, ''Gudaroste hilaren jenerala''), [[Ismail Kadare]] idazle albaniarraren eleberri ezagunean oinarritua. 1976an ''Dialogues égoïstes'' (''Elkarrizketa berekoiak'') liburua argitaratu zuen. Beste zenbait film: ''French can can'' (1955), ''Le Doulos ''(1963, ''Salataria''), ''Mépris'' (1963, ''Erdeinua''), ''La guerre est finie'' (1966, ''Gerra amaitu da''), ''Le Fantôme de la liberté ''(1974, ''Askatasunaren mamua, ''[[Luis Buñuel]]ena; izan ere, Piccoli izan dazen haren antzezle hoberenetako bat), ''La Grande Bouffe'' (1973, ''Betekada handia''), ''Themroc'' (1973), ''[[Atlantic City (filma)|Atlantic City]]'' (1980). 1995. urtean lan garrantzitsua egin zuen [[Agnès Varda]]ren ''Ehun eta bat gau ''lanean, zinema sinbolikoki adierazteko aukeratu baitzuen hark. Zuzendari-lanetan ere aritu daizan zen: ''Train de nuit'' (1994), ''Alors voilá'' (1997).