Jose Antonio Pikasarri: berrikuspenen arteko aldeak

Gurasoak Xabier Ventura PicassarriPikasarri eta Maria Josefa de Olozaga izan ziren. [[1783]]an, 14 urte zituelarik, Buenos Airesera heldu zen. Hurrengo urtean bere osaba [[Juan Bautista Goiburu]]k, apaiza bera, [[apaiztegi]]ra eraman zuen bertan ikasketak egiteko; Goiburu ere bere musika irakaslea izan zen. [[1796]]an apaiz ordenak hartu zituen. [[1793]]tik [[Buenos Airesko katedrala]]ren [[kapera-maisu]]a izan zen. Argentinaren Independentziaren aurka jarri zen eta ondorioz, [[1818]]an, [[Juan Pedro Esnaola]] piano-jotzailea zen hilobarekinilobarekin, Argentinatik alde egin behar izan zuen, Madrilera joanez. Lau urte erbestean eman ondoren, [[1822]]an, biak itzuli ziren. Urte berean Pikasarrik Sociedad Filarmónica elkartea sortu zuen; elkarte horrekin Argentinako musikagile ospetsuen lanak jo zituen.<ref>http://aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus/es/picasarri-olozaga-jose-antonio/ar-114838/</ref> 1823an katedraleko lana berreskuratu zuen.

* "La gloria de Buenos Aires" abestia. Lehen aldiz [[Juan Pedro Esnaola]] bere hilobakilobak jo zuen.

{{Bizialdia|1769ko|1843ko|Pikasarri, Jose Antonio}}