22:39, 7 maiatza 2020ko berrikusketa aldatu Jon Larrea (eztabaida \| ekarpenak) 8 edits Informazioa gehitu. Etiketa: Ikusizko edizioa ← Aurreko ezberdintasuna		23:10, 7 maiatza 2020ko berrikusketa aldatu desegin Jon Larrea (eztabaida \| ekarpenak) 8 edits Informazioa gehitu. Etiketa: Ikusizko edizioa Hurrengo ezberdintasuna →
18. lerroa: === Fisio bonbak === Arma nuklear guztiak [[Fisio nuklear\|fisio nuklearreko]] erreakzioen energia leherkorra erabiltzen dute, modu batean edo bestean. Fisio-erreakzioetatik soilik ateratzen diren armei bonba atomiko deritze (A-bonba gisa laburtua). Luzaroan izen oker hau eman zaio fisio bonbari, haren energia atomoaren nukleotik baitator, fusio-armekin gertatzen den bezela. Fisio-armetan, material fisionagarrizko masa bat (uranio aberastu edo plutoniozkoa) superkritikotasunera behartzen da material subkritikoaren zati bat beste bati tiratuz, kate erreakzio nuklearren hazkunde esponentziala ahalbidetuz ("pistola" metodoa), edota esfera subkritiko bat edo material fisionagarrizko zilindro bat konprimituz kimikoki elikatutako lehergailuak erabiliz. Azken ikuspegi hori, "inplosio" metodoa, lehenengoa baino sofistikatuagoa da. 27. lerroa: === Fusio bonbak === Beste arma nuklear mota oinarrizkoak [[Fusio nuklear\|fusio nuklearreko]] erreakzioetan sortzen du bere energiaren proportzio handia. Fusio-arma horiei arma termonuklear edo, oro har, lagunkoi deritze hidrogeno-bonba (H-bonba gisa laburtua), hidrogeno-isotopoen arteko fusio-erreakzioen mende baitaude (deuterioa eta tritioa). Arma horien guztien energiaren zati handi bat fusio-erreakzioak "eragiteko" erabiltzen diren fisio-erreakzioetatik dator, eta fusio-erreakzioek fisio-erreakzio osagarriak eragin ditzakete. Sei herrialdek bakarrik egin dituzte arma termonuklearren probak —Estatu Batuek, Errusiak, Erresuma Batuak, Txinak, Frantziak eta Indiak—. (Indiak benetako arma termonuklear bat asmatu badu, polemika da. Ipar Koreak dio fusio-arma bat probatu zuela 2016ko urtarrilean, baina hori eztabaidan dago. Arma termonuklearrak askoz zailagoak dira arrakastaz diseinatu eta exekutatzeko fisiozko arma primitiboak baino. Gaur egungo arma nuklear gehienek diseinu termonuklearra erabiltzen dute, eraginkorragoa delako. 35. lerroa: === Beste motatakoak === Beste arma nuklear batzuk ere badaude. Arma nuklear batzuk helburu berezietarako diseinatuta daude; neutroi-bonba arma termonuklear bat da, eta eztanda txiki samarra eragiten du, baina neutroi-erradiazio kantitate handi samarra. Gailu hori, teorian, hilketa masiboak eragiteko erabil daiteke, azpiegitura ia osorik utzi eta hondamen kopuru txiki bat sortzen duen bitartean. Edozein arma nuklearren detonazioarekin batera, neutroi-erradiazioaren leherketa bat gertatzen da. Arma nuklear bat material egokiekin inguratzeak (hala nola kobaltoa edo urrea) bonba gazi bat sortzen du. Gailu honek iraupen luzeko kutsadura erradioaktiboko kantitate handiak sor ditzake. Uste izan da gailu hau "azken judizioko arma" gisa erabil daitekeela; izan ere, hainbat hamarkadatako bizitza ertaineko erradioaktibitate-kopuru handia haizeek globoaren inguruan banatuko lukete, planetako bizitza guztia desagerraraziko luke.Fusio-bonba puruen aukera ikertu da: arma nuklear honek fusio-erreakzioa sortuko luke, fisio-bonba bat behar izan gabe abiatzeko. Gailu horrek bide sinpleagoa eman diezaieke arma termonuklearrei fisio-armak garatu behar izan zituen batek baino, eta fusio-arma puruek beste arma termonuklear batzuek baino askoz ere faila nuklear gutxiago sortuko lituzkete, ez bailukete fisio-produkturik sakabanatuko. 1998an, Estatu Batuetako Energia Sailak zabaldu zuen Estatu Batuek iraganean "funtsezko inbertsioa" egin zutela fusio-arma hutsak garatzeko, baina hori, "Estatu Batuek ez dute fusio-arma garbirik, eta ez da ari garatzen", eta "Ez dago diseinu sinesgarririk DOEren inbertsioaren emaitza den fusio-arma huts batentzat". Antimateria, propietate gehienetan materia arrunteko partikulen antza duten baina kontrako karga elektrikoa duten partikulak, arma nuklearrentzako mekanismo eragiletzat hartu da. Eragozpen garrantzitsua da antimateria kantitate handitan sortzeko zailtasuna, eta ez dago ebidentziarik eremu militarretik haratago egin daitekeela. Hala ere, Estatu Batuetako Aire Indarrak antimateriaren fisikari buruzko azterlanak finantzatu zituen Gerra Hotzean, eta hura armetan erabiltzeko aukera aztertzen hasi zen, kolpekari gisa ez ezik, lehergai gisa ere. == Eztabaida == === Etikotasuna === [[Fitxategi:Anti-nuclear weapons protest, UK 1980.JPG\|thumb\|Arma nuklearren kontrako manifestazioa Oxforden, 1980etan.]] Lehenengo arma nuklearrak garatu aurretik ere, Manhattan proiektuarekin zerikusia zuten zientzialariak armaren erabileran banatu ziren. Japoniako bi bonbardaketa atomikoek Japoniaren amore ematean duten zeregina eta Estatu Batuek haientzat duten justifikazio etikoa eztabaida akademiko eta herrikoiaren xede izan dira hamarkadetan zehar. Nazioek arma nuklearrak eduki edo probatu behar ote dituzten etengabe eta ia unibertsalki polemikoa izan da. 53 ⟶ 57 lerroa: * 1961eko urtarrilaren 24a: 1961eko Goldsboro B-52 istripua Goldsborotik (Ipar Carolina) gertu gertatu zen. Mark 39 bi ponpa nuklear zituen Stratofortress Boeing B-52 bat lehertu zen airean, eta karga nuklearra prozesuan erortzen utzi zuen. * 1965 Filipinetako itsasoko A-4 istripua: arma nuklear batekin Skyhawk eraso-hegazkin bat erori zen itsasoan. Pilotua, hegazkina eta B43 bonba nuklearra ez ziren inoiz berreskuratu. Pentagonoak 1989ra arte ez zuen argitu megatoi baten bonbaren galera. [[Fitxategi:Palomares Bomb Casings.jpg\|thumb\|Palomaresen eroritako bonben karkasa.]]1966ko urtarrilaren 17a: 1966ko Palomares B-52 istripua gertatu zen USAFeko B-52G bonbaketari batek KC-135 petrolio-ontzi batekin talka egin zuenean, Espainiako kostaldean airean depositua betetzen ari zela. KC-135a guztiz suntsitu zuten erregai-karga piztu zenean, eta tripulazioko lau kideak hil zituzten. B-52Ga hautsi egin zen, eta ontziko tripulazioko zazpi kideetatik hiru hil zituen. B-52G-k eraman zituen Mk28 motako lau hidrogeno bonben artean, hiru aurkitu ziren lehorrean, Almeriatik gertu. Lehergai ez-nuklearrak lurzoruarekiko talkan detonatu zen bi armatan. Hala, 2 kilometro koadroko eremua kutsatu egin zen plutonio erradioaktiboarekin. Laugarrena, Mediterraneo itsasoan erori zena, bere horretan berreskuratu zuten, 2 ½ hilabetez bilatu ondoren. 1968ko urtarrilaren 21a: 1968ko Thule B-52 aireko baseko istripuak Estatu Batuetako aireko armadako B-52 bonbaketari bat tartean sartu zuen. Hegazkinak lau hidrogeno-bonba zeramatzan kabina-sute batek tripulazioa hegazkina uztera behartu zuenean. Tripulazioko sei kidek jaurtiketa egin zuten, baina eiekzio-eserlekua ez zuen batek hil zen salto egiten saiatzen zuen bitartean. Bonbardaria Groenlandiako itsas izotzaren kontra erori zen, eta karga nuklearra hautsi eta sakabanatu egin zen. Hori kutsadura erradiaktibo handia izan zen. Bonba bat inoiz ez zen berreskuratu. * 1980ko irailaren 18tik 19ra: Damaskoko istripua Damaskon gertatu zen, Arkansasen. Gerra-buru nuklearra zuen Titan misil batek eztanda egin zuen. Mantentze-lanetako gizon batek eragin zuen istripua, entxufe-giltza baten zokalo batetik erori zitzaion 24 m-ko ardatz batetik, eta erregai-tanke bat zulatu zuen suzirian. Erregai-ihesaren ondorioz, erregai hipergolikoa lehertu zen, eta W-53 gerra-burua jaurtiketa-lekutik haratago jaitsi zen. 60 ⟶ 64 lerroa: == Explosio nuklearren ondorioak == Zientzialari batzuen ustez, Hiroshima tamainako 100 eztanda nuklear dituen gerra nuklear batek epe luzeko klima-eraginak eta dozenaka milioi pertsonen bizitza kostatu lezake. Klimatologiaren hipotesia da ezen, hiri bakoitza bere onera ekarriz gero, kedar kopuru handi bat bota daitekeela atmosferara, eta horrek lurra maskaratu lezake. Horrek, eguzki-argia moztuko litzateke urteetan, eta elikagai-kateak eten egingo lirateke, negu nuklearra esaten zaion horretan. ~~<br />~~ Hiroshimako leherketatik hurbil zeuden eta leherketatik bizirik ateratzea lortu zuten pertsonek hainbat ondorio mediko izan zituzten: * Hasierako etapa: lehenengo 1. astetik 9. astera bitartean, heriotza gehienak gertatzen dira: %90 lesio termikoengatik eta/edo eztanda-efektuengatik, eta %10, erradiazio superhilgarriaren eraginpean egoteagatik. * Tarteko etapa: 10-12 aste. Aldi horretako heriotzak erradiazio ionizatzailekoak dira maila hilgarri ertainean – LD50 * Beranduko aldia, 13 eta 20 aste bitartekoa. Aldi horrek hobera egin du bizirik irauten dutenen artean. * Atzeratutako aldia: 20 astetik gora. Konplikazio ugari izan ohi ditu, batez ere lesio termiko eta mekanikoen sendaketarekin zerikusia dutenak, eta indibiduoa ehunka mila milisieverts-eko erradiazioren eraginpean egon bada, antzutasunarekin, azpiemankortasunarekin eta odolaren nahasteekin konbinatzen da.<br /> == Erreferentziak == {{erreferentzia zerrenda}}

Arma nuklear: berrikuspenen arteko aldeak