Shoghi Effendi

Shoghi Effendi Rabbani (1897ko martxoak 1 - 1957ko azaroak 4), Shoghi Effendi izenaz ezaguna , Bahá'í fedearen burua eta zaindaria izan zen 1921etik 1957an hil zen arte. Haurtzaroa Israelgo ʻAkká hirian eman zuen. Aitona, ʻAbdu'l-Bahá, –Bahá'í fedearen sortzailearen seme nagusia eta fede horren burua 1892tik 1921an hil zen arte– arduratu zen Shoghiren heziketaz, eta bere idazkaria eta itzultzailea izan zedin prestatu zuen.

'Abdu'l-Bahá hil ondoren, 1921ean, Bahá'í Komunitatearen lidergoa pertsona bakar batena izatetik administrazio sistema batera aldatu zen. Sistema horrek bi adar zituen, betearazlea eta legegilea, eta adar bakoitzean buru bat, Zaindaria eta Justizia Etxe Unibertsala, hurrenez hurren. Shoghi Effendi Zaindari izendatu zuen aitonak. Harez geroztik, fedearen hiru pertsonaia nagusien  idazteunak interpretatzeko eta erlijio horren botere legegilearen esparrua definitzeko eskumena izan zuen. Bere idazkietan pertsonaia nagusien lanei buruzko iruzkinak eta etorkizunerako zuzentarau orokorrak azaldu zituen.

Bahá'í idazkien arabera, Zaindaritza Bahá'u'lláh-ren gizonezko ondorengoen baldintzarekin izendatuak Baháʼu'lláh-ren gizonezkoen ondorengoak izan zitezen . Shoghi Effendiren heriotzaren unean, Baháʼu'lláh-ren ondorengo gizonezko guztiak bizi ziren Itun hautsitzaile izendatu zituzten "Abdu'l-Bahá edo Shoghi Effendi", eta ez zuten bizitzeko hautagai egokirik utzi. Shoghi Effendi ondorengo tutore izendatu gabe hil zen, eta Justizia Etxea unibertsala, idazkietan estalita ez dauden egoerei adjudikatzeko baimena eman zien erakunde bakarrak, iragarri zuen ezin zuela legeztatu Shoghi Effendik oinordeko bat izendatzea.   Shoghi Effendi Baháʼí Fedearen zaindari gisa aitortu zuten lehenengo eta azken pertsona izan zen.

'Akkán jaio zen, otomandarren Akre eskualdean 1897ko martxoan, Shoghi Effendi Báb-en leinukoa zen Mirza Hadi Xirazi, bere aitaren bidez, eta Bahá'u'lláh-ren leinukoa bere ama Ḍíyá'íyyih Khanum, 'Abdu'l- Bahá-ren alaba zaharrenaren bidez.  Abdu'l-Bahá-k, hasierako prestakuntza eman zion, eta eragin handia izan zuen harengan, Shoghi Effendi haurra zelarik. Otoitzak irakatsi zizkion, eta jendaurrean otoitzak kantatzera bultzatu zuen. ʻAbdu'l-Bahák ere azpimarratu zuen jendeak haurrari "Shoghi Effendi" (Shoghi jauna) dei ziezaioten, eta ez Shoghi besterik gabe, harenganako errespetu marka gisa.    

Haur txikia zenetik, Bahá’í-ek Akkan bizi zuten egoera lazgarriaren ondorioak pairatu behar izan zituen. Alde batetik, Mírzá Muhammad ʻAlí-k ʻAbdu’l Bahá-ri eragindako erasoak; eta bestetik, mutil gaztea zelarik, jakin izan zuen Abdul Hamid II (1876-1909 erreinatua) sultanak  ʻAbdu'l-Bahá Afrikako iparraldeko basamortuetara erbesteratu nahi zuela. Bahá’í-en artean ere egoera ez zen ona, Shoghi Effendiri ohartarazi zioten kaferik ez edateko edozein etxetan, pozoitu egingo ote zuten beldurrez.

ʻAbdu'l-Bahá-ren biloba zaharrena zenez, txikitatik Shoghi Effendik harreman berezia izan zuen aitonarekin. Kontakizun baten arabera, Shoghi Effendik bost urte besterik ez zituenean, tematu zen aitonak lauzatxo bat idatz ziezaion, ʻAbdu'l-Bahá-k ohi zuen bezala". Eta honako hau idatzi zuen bilobarentzat:

Bera da Jainkoa! Ene Shoghi, ez dut hitz egiteko tarterik, utz nazazu bakarrik! Idazteko esan didazu, idatzi dut. Zer egin nezaken bestela? Orain ez duzu irakurtzeko eta idazteko garaia. Saltoka eta Ene Jainkoa! kantatzeko garaia duzu. Beraz, ikas itzazu Edertasun Bedeinkatuaren otoitzak eta kanta itzazu entzun ditzadan. Izan ere, ez dago beste ezertarako tarterik.

Harez geroztik, Shoghi Effendik, hainbat otoitz buruz ikasi eta ahal bezain ozen kantatzen zituen. Etxekoek ʻAbdu'l-Bahá-ri haurra isilarazteko eskatu zioten, baina hark ez zien kasurik egin, antza.