Paramagnetismo: berrikuspenen arteko aldeak

Material [[Eroale elektriko|eroaleetan]], elektroiak [[deslokalizatu]] egiten dira, hau da, solidoan zehar bidaiatzen dute gutxi gorabehera elektroi askeak balira bezala. Eroankortasuna banda-egituraren irudi batean uler daiteke, energia-bandak osatu gabe betetzearen ondorioz. Eroale ez-magnetiko arrunt batean, kondukzio[[eroapen]]-banda berdina da bai spin-up elektroietarako, bai spin-down elektroietarako. Eremu magnetiko bat aplikatzen denean, kondukzio-banda spin-up eta spin-down bandetan banatzen da, spin-up eta spin-down elektroien arteko energia [[potentzial magnetikoenmagnetiko]]<nowiki/>en balio diferentziaren ondorioz. Fermiren mailak bi bandetarako berdina izan behar duenez, horrek esan nahi du bandan spin motaren soberakin txiki bat egongo dela, beherantz mugitu zena. Efektu hau [[Wolfgang Pauli|Pauliren]] paramagnetismo bezala ezagutzen den paramagnetismo forma ahul bat da.

Azpibanda bat bestearen gainean betetzen bada, baten ordena ferromagnetiko ibiltaria izan daiteke. Egoera hau, orokorrean, nahiko estuak diren bandetan (d-) baino ez da gertatzen, gutxi deslokalizatuta daudenak.<br />

==== s eta [[p elektroi]]<nowiki/>akelektroiak ====

Eskuarki, solido baten deslokalizazio indartsuak, aldameneko [[Uhin-funtzio|uhin funtzioekinfuntzio]]<nowiki/>ekin gainjartze handi baten ondorioz, Fermiren abiadura handi bat egongo dela esan nahi du. Honek, banda baten elektroi kopurua banda honen energia aldaketekiko hain sentikorra ez dela esan nahi du, magnetismo ahul bat suposatzen duena. Hori da s eta p motako metalak Pauli-paramagnetikoak edo, urrearen kasuan bezala, baita diamagnetikoak ere izateko arrazoia. Azken kasuan, karkasa itxiaren barneko elektroien kontribuzio diamagnetikoak, elektroi ia libreen paramagnetiko ahula besterik ez du irabazten.