'''Pierre De Lancre''' magistratu([[Bordele]], frantziarra[[Frantzia]], Bordelen[[1553]] jaio- zen[[Paris]], 1553an[[1631]]) eta Parisen hilmagistratu 1631n[[frantziar]]ra. Lehen ikasketak [[Josuren LagundianLagundia]]n egin zituen; zuzenbide-ikasketak Turinen[[Torino]]n egin eta Bordelera itzuli zenean epaile izan zen. Parlamentuko kontseilari izateko hautatu zuten 1582an[[1582]]an. Erlijioak[[Erlijioa]]k eragin handia zuen beregan eta kode penalaren oinarritzat ere erlijioa hartzen zuen. 1607an[[1607]]an, [[eliza katolikoarenkatolikoa]]ren irizpideak modu estuenean hartzen zuen filosofi tratatu bat argitaratu zuen: ''Tableau de l´inconstance et l´instabilité de toutes choses'' (gauza ororen aldakortasuna eta iraun ezina erakusten duen liburua).
1609an[[1609]]an, [[Enrike IV.aka]]k Lapurdira[[Lapurdi]]ra bidali zuen bertako sorginen kontuak ikertzera. Ahalmen guztiak bere eginda hirurogei lagun sorginkeriaz akusatu eta hilarazi zituen. Nafarroako [[Luis II.arena]]ren garaia zen eta Inkisizioak[[Inkisizioa]]k [[Euskal HerrianHerria]]n egin duen triskantzarik handienetakoa burutu zuen. Ondoren liburu bat argitaratu zuen: ''Tableau de I´inconstance de mauvais anges et démons'', 1612an[[1612]]an (Aingeru gaiztoen eta deabruen aldakortasuna erakusten duen liburua). Lancre-kLancrek ez zuen ezertan ulertu nahi izan lapurtarren izaera; Bertako erakunde, hizkuntza, ohiturak, lan-molde eta abarretan deabruaren ukitua besterik ez zuen ikusten."Hizkuntza arraro eta ezezagun batean mintzatzen dira; horixe da lehen seinale txarra" idatzi zuen.
Senpereko gazteluan burututako epaiketetan, gogorkeria eta injustizia handiz jokatu zuen; halere, Enrike IV.ak estatu-kontseilari izendatuz saritu zuen. Bordeleko parlamentuan jarraitu zuen 1620. urte arte eta bi liburu idatzi zituen: 1617an, Le Livre des Princes (Printzeen liburua) eta 1622an, L´incrédulité et mescreance du sortilège pleinement convaincue (Sortilegioaren eskuetan dagoenaren sinestezina eta fedegabea).▼
▲Senpereko gazteluan burututako epaiketetan, gogorkeria eta injustizia handiz jokatu zuen; halere, Enrike IV.ak estatu-kontseilari izendatuz saritu zuen. Bordeleko parlamentuan jarraitu zuen [[1620]]. urte arte eta bi liburu idatzi zituen: 1617an[[1617]]an, ''Le Livre des Princes'' (Printzeen liburua) eta 1622an[[1622]]an, ''L´incrédulité et mescreance du sortilège pleinement convaincue'' (Sortilegioaren eskuetan dagoenaren sinestezina eta fedegabea).