Robert Johnson: berrikuspenen arteko aldeak

Johnson [[Hazlehurst (Mississippi)|Hazlehurst-en (Mississippi]] ) jaio zen, seguruenik 1911ko maiatzaren 8an. Gurasoak Julia Major Dodds (1874ko urrian jaioa) eta Noah Johnson (1884ko abenduan jaioa) ziren. Juliaren senarra Charles Dodds zen (1865eko otsailean jaioa), lurjabe eta altzari-egile aberats samarra. Hamar seme-alaba izan zituzten elkarrekin. Charles Doddsek Hazlehurst utzi behar izan zuen, ordea, jende aldra batek akabatu nahi izan zuelako, lurjabe zuri batzuekin tirabira bat izan ondoren. Juliak Robert txikiarekin utzi zuen Hazlehurst, baina bi urte geroago mutikoa [[Memphis|Memphisera]]era bidali zuen bere senarrarekin bizitzera, Charles Spencer izena hartu zuena.

1932tik 1938an hil zen arte, Johnson maiz mugitzen zen [[Memphis]] eta Helena hirien artean, Mississippiko Deltako herri txikietatik, eta Mississippi eta Arkansaseko inguruko esukualdeetan zehar. Batzuetan urrunago bidaiatu zuen. Johnny Shines blues musikaria berarekin joan zen Chicago, Texas, New York, Kanada, Kentucky eta Indianara. Henry Townsend-ekin Saint Louis hirian jo zuen. Leku askotan, bere familia zabaleko kideen etxeetan lo egiten zuen, edo han-hemenka zituen emakumezko lagunen etxeetan. Ez zen berriro ezkondu, baina harreman luzeak sortu zituen zenbait emakumerekin, eta aldian behin elkartzen zen beraiekin. Batzuetan, bere lehen emanaldian liluratzen zuen emakumeren baten etxean geratzen zen. Herriz herri Johnsoni aterpe ematen zioten pertsonek ez zekiten beste leku batzuetan izatern zituen gorabeheren berri. Izen ezberdinak erabiltzen zituen; gutxienez zortzi abizen ezberdin baliatu zituen.

Kondairak dioenez, Mississippi landa inguruko landaketetan bizi zela, Robert gazteak blues musikari bikaina bihurtu nahi zuen. Esan zioten gitarra hartu eta Dockery Plantation izeneko lekuko bidegurutzera joan behar zuela gaueko hamabietan. Bertan, gizon beltz handi bat (deabrua) agertu zitzaion; gitarra hartu eta afinatu egin zion. Deabruak zenbait abesti jo eta gitarra itzuli zion Johnsoni, eta instrumentuan maisu bihurtu. Horra hor deabruarekin egindako tratua, [[Fausto|Faustoren]]ren kondairakoaren antzekoa. Bere arimaren truke, Johnson famatu bihurtu zuen bluesa sortu ahal izan zuen.

Johnson bluesaren maisua da, batez ere Delta bluesen estiloan. [[The Rolling Stones|Rolling Stones-eko]] [[Keith Richards|Keith Richards-ek]] 1990ean esan zuen: "Bluesik onena nolakoa den jakin nahi duzu? Hona hemen". Baina Elias Wald-en, ''Escaping the Delta'' liburuan, esaten du Johnsoni, bere garaian, batez ere aitortzen ziotela estilo mordoa jotzeko kapaz zela, country slide gitarra gordinetik jazz eta pop esaldietaraino, eta gitarra zatiak entzun eta berehala jotzeko gai zela. Grabatutako lehen abestia, "Kind Hearted Woman Blues", ez da garai hartan nagusi zen Delta estilokoa, baizik eta Chicago edo St. Louis hirietako estiloetakoa; "musika moldaera oparoa zeukan". Garai bateko Delta musikarientzat ezohikoa den modu batean, grabaketa batek erakusten du zer egin zezakeen Johnsonek blues estilotik erabat kanpo. Lehenengo grabaketa-saioan, "They're Red Hot" abestiaren bidez erakusten du eroso zegoela Harlem Hamfats taldearen estiloko "uptown" [[Swing (jazz)|swing]] edo [[ragtime]] soinuekin. Baina, Waldek adierazi duen bezala, "disko konpainiak ez ziren joango Mississippira beste estilo batzuk lantzen zituzten musikarien bila. Johnsonek, zalantzarik gabe, estilo honetako kanta askozaz ere gehiago sortu ahalko lituzke, ekoizleek hala eskatuz gero". {{Esan-kaxa|width=20%|align=right|quote=To the uninitiated, Johnson's recordings may sound like just another dusty Delta blues musician wailing away. But a careful listen reveals that Johnson was a revisionist in his time&nbsp;... Johnson's tortured soul vocals and anxiety-ridden guitar playing aren't found in the cotton-field blues of his contemporaries.<ref name="Myers">{{cite journal| title=Still Standing at the Crossroads| last=Myers| first=Marc| journal=[[Wall Street Journal]]| date=April 22, 2011}}</ref>|source=—[[Marc Myers]]}}

Johnson benetako maisua zen gitarrarekin; gaur egun inoizko gitarra-jotzaile onenen artean dugu. Bere ikuspegia konplexua eta musikoki aurreratua zen. [[Keith Richards|Keith Richards-]] ek Johnsonen musikaren berri izan zuen [[Brian Jones|Brian Jones-]]<nowiki/>en eskutik, eta galdetu zion: "Nor da berarekin batera jotzen duen tipoa?", ez baitzen ohartu Johnson baino ez zela, gitarra bakarra jotzen. "Bi gitarra ari nintzen entzuten, eta denboratxo bat behar izan nuen konturatu arte berak egiten zuela dena", dio Richardsek. Geroago azaldu zuenez, "Robert Johnson orkestra baten modukoa zen". "Gitarra-teknikari dagokionez, atsegina eta altua da, baina aski eklektikoa; arazorik gabe mugitzen da chicken picking eran eta slide-arekin jotzetik chucka-chucka moduko erritmo figura sorta zabala erabiltzera."