Atalo II.a: berrikuspenen arteko aldeak

'''Atalo II.a ''Filadelfo''''' ({{lang-grc|Ἄτταλος Β΄ ὁ Φιλάδελφος|Attalos II Philadelphos}}, «Anaia maite duena») ([[K. a. 220]]-[[K. a. 138]]), [[Pergamo]]ko errege bat izan zen. [[Atalo I.a]] ''Soter'' erregearen bigarren semea zen, eta, tronura, bere anaia [[Eumenes II.a]] [[K. a. 159]]an hil ondoren igo zen.

Errege izan aurretik, Atalo, jeneral nabarmen bat izan zen. [[K. a. 190]]ean, [[seleukotar Inperioa|seleukotarren]] inbasio bati aurre egin zion, arrakastarekin, eta, hurrengo urtean, bere indarrak, erromatarrekin batera, [[Gneo Manlio Vulso]]ren agindupean [[Galazia]]n borrokatzera zuzendu zituen. [[K. a. 182]]an, berriz seleukotarren aurka borrokatu zuen, [[Farnatzes I.a Pontokoa]] erregearen armadarekin bilduz. Azkenik, berriz lagundu zien erromatarrei [[K. a. 171]]n, [[Publio Lizinio Kraso]]rekin aliatua [[Grezia]]n [[Mazedoniar Gerrak|Hirugarren Mazedoniar Gerran]].

Atalok, zenbait misio diplomatiko ere bete zituen [[Erroma]]n eta erromatarren estimua lortu zuen. Halako une batean, hauek, bere anaia tronutik kentzeko laguntza eman zioten, baina Atalok ez zuen onartu. Errege bihurtu zenean, erromatarren laguntza jaso zuen [[Prusias II.a]] [[Bitinia]]koaren aurka [[K. a. 156]] eta [[K. a. 154]] bitartean, eta bere alde jarri ziren, [[Alexandro Balas]] erregegaiari, seleukotar tronua [[Demetrio I.a Soter]]ri kentzen laguntzeko [[K. a. 150]]ean, eta, hurrengo urtean, [[Nikomedes II.a]]ri laguntzeko, bere aita Prusias II.a tronutik kentzeko.

{{bizialdia|K. a. III. mendeko|K. a. II. mendeko|Atalo 02}}