Bi anai: berrikuspenen arteko aldeak

Mintzoak ibaian adi egoteko agindua ematen dio sugearitxoriari. Horrela, Carmenen burutazioak etortzen zaizkio: nola jaiotzatik duen aurpegiko mantxa zabala dela eta, aspaldian ez den pozik bizi; nola Paulorekin bizitzera joateko itxaropenak zapuztu ziren, Pauloren amak garbi utzi baitzuen hil baino lehen ez zirela etxe horretara sartu behar. Bere itxaropenak zapuztearen mendeku gisa, Paulori nola edo hala sufrimendua eragingo diola bere buruari aginduz. Mendekua burutzeko, Daniel eta Teresa baliatuko ditu.

Uda amaiera da. SugeakTxoriak Obabako plazako iturritik jostundegitik talde bat ateratzen ikusten du, Paulo eta Danielen etxerako bidean: Daniel eta Teresa (eskuei anitz eragiten dien neska, sugearentxoriaren hitzetan) alde batetik, eta Carmen (neska zatarra, sugearentxoriaren esanetan) eta Paulo (begizuloduna, sugearentxoriaren esanetan betiere). Carmen eta Paulo Danieli buruz ari dira hizketan: Daniel denbora guztian Teresaren atzetik dabilela eta arazoa konpondu ezinik, Carmenek Danielek zinta-jokoan parte har dezala proposatzen dio, Teresaren zinta bereganatu eta horrela asebete geratzeko. Horretarako, bizikletaz irakatsi behar dio. Danielena konpontzeko edozertarako prest dagoen Paulok onartu egiten du. Carmenek bera eta bere familiari egindako mesprezuak gogorarazteko aprobetxatzen du unea. Danielen etxetik bueltan, Carmenek bere plana proposatzen dio Teresari eta honek onartu egiten du, Carmenek horrela Daniel gainetik kendu eta maite duen Paulorenagako bidea zabalduko duela adierazi eta gero. Teresaren baiezkoa lortzeko, Paulok neska ederra dela esan diola aipatzen du, gezurra izan arren. Gero, eraztunari kolore eman beharra ere aipatzen dute, Paulok, eta Danielek gero, jakin dezaten jokoan zein den hartu beharreko zinta. Azkenean, Teresak Carmeni jokoan bere zinta jarri behar al duen galdetzen dio. Carmenek ezezkoa ematen dio, bere aurpegiko mantxarekin uzkurtuta, mutiletan ibili nahi ez duela aitzakiatzat.