Epitalamio: berrikuspenen arteko aldeak

Epitalamioen jatorria oso antzinakoa da. Esaterako, [[hebrear]]ren artean, [[Biblia]]n, [[David]] erregeak konposatutako eztei-kantuak biltzen dira. Zenbait egilek epitalamioen sorkuntza [[Stesichore]]ri egotzi diote, 42ko [[Olinpiar Jokoak|Olinpiadan]]; tesi honek ez du oinarri handirik zeren eta [[Hesiodo]]ren garaietan generoa ezaguna baitzen, esaterako Tetis eta Peleoren ezkontzan kantatu zirenak.

 

[[Erdi Aroa]]ren ondoren, [[Pizkundea]]n, epitalamioaren generoa —beste genero klasiko batzuk bezala— hainbat poetaren eskutik berpiztua izan zen, hala nola [[Giovanni Pontano]], [[Juan Segundo]], [[Antonio Agustín]], [[Jerónimo Ramírez]], [[Gabriele Altilio]], [[Giovanni Gigli]] eta [[Martín Ivarra]] poeten eskutik.<ref>Antonio Serrano Cueto: "La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento". ''Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos'', 2003.</ref>

 

[[Mendebaldea (kultura)|Mendebaldean]] bakana da genero hau, ez bada hotsandiko zeremonietan, ezkontzetan zein hileta-elizkizunetan.

 

== Erreferentziak ==