Eugène Grindel Eluard: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary
t Robota: Aldaketa kosmetikoak
1. lerroa:
{{Biografia_infotaula_automatikoa}}
'''Eugène Grindel Eluard''' ([[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]], [[1895]]eko [[abenduaren 14]]a - [[Charenton-le-Pont]], [[1952]]ko [[azaroaren 18]]a), izengoitiz '''Paul Eluard''' deitua, [[frantzia]]r poeta izan zen.
 
== Bizitza ==
Oso gaztetan, erietxe batean sartu behar izan zuen ([[1912]]). [[Lehen Mundu Gerra]] ([[1914]]-[[1918]]) ezagutu zuen , eta bakea izan zen, harrezkero, haren ametsa: ''Poèmes pour la Paix'' ([[1918]], «Bakerako poemak»). Gerra bukatu zenean, [[Louis Aragon]], [[André Breton]] eta [[Tristan Tzara]] ezagutu zituen, besteak beste, eta, [[Dadaismo|Dada mugimenduan]] hartu zuen parte; garai hartakoa da ''Les Animaux et leurs hommes'' ([[1921]], «Animaliak eta beren gizonak»). Handik gutxira, ordea, [[surrealismo]]ra jo zuen: ''Mourir pour ne pas mourir'' ([[1924]], «Ez hiltzeko hil»).
 
[[1929]]an Maria Benz ''Nusch'' ezagutu zuenean, bizitza errotik aldatu zuen, eta maitasuna bihurtu zuen bere poesiaren ardatz: ''Capitale de la douleur'' ([[1926]], «Oinazearen hiriburua»), ''L´amour, la poésie'' (1929, «Maitasuna, poesia»), ''La vie inmédiate'' ([[1932]], «Berehalako bizitza»), maitasun eroaren kantak dira. Aldi hura igaro ondoren, gauza sotilenetara itzuli zen, hizkuntza-gardentasunaren bila: ''Les yeux fertiles'' ([[1936]], «Begi emankorrak»), ''Donner à voir'' (1939, «Ikustera eman»).
 
[[1926]]an Alderdi Komunistan sartua zen baina, Aragonekin izandako istiluen ondoren, [[1933]]an bota egin zuten. Hala eta guztiz ere, [[faxismo]]aren kontrako borrokari eutsi zion (''La Victoire de Guernica'', [[1938]]). [[Bigarren Mundu Gerra]] heldu zenean, erresistentzian sartu eta idazleen nazio-batzordeko buru izan zen; garai hartako poemek gerra dute gai nagusitzat. Gerra bukatu zenean, betiko bake-ametsari heldu zion berriro: ''Poésie ininterrompue'' ([[1946]], «Etenik gabeko poesia»), ''Le dur désir de durer'' (1946, «Irauteko desira gogorra»), ''Tout dire'' ([[1951]], «Dena esan»).
17. lerroa:
 
{{bizialdia|1895eko|1952ko|Eluard, Paul}}
 
[[Kategoria:Frantziako poetak]]
[[Kategoria:Frantsesezko idazleak]]