Alexandro VII.a: berrikuspenen arteko aldeak

[[Urbano VIII.a]]ren agintaldian hasi zuen eliz karrera, [[1627]]an [[Ferrara]]ko azpiordezkari izendatua izan zenean. Horren ondoan, Sacchetti eta Pallotta [[kardinal (katolizismoa)|kardinalen]] gomendioei esker, [[Malta]]ko inkisidore izendatua izan zen. 1639-1651 bitartean [[Kolonia (Alemania)|Koloniako]] [[nuntzio]]a izan zen<ref name="cat"></ref>.

Münsterko konferentzian parte hartu behar izan zuen arren, heretikoekin eztabaidatzeari uko egin zion. Negoziaketak amaitu ondoren, [[Hogeita Hamar Urteko Gerra]]ri amaiera eman zion eta [[Europa]]n [[Frantziako Iraultzako Gerrak]] arte iraun zuen botere oreka abiarazi zuen [[Westfaliako bakea]] ([[1648]]) sinatu zen. Chigik hitzarmen horretako zenbait artikuluren aurka protesta egin zuen, [[Egoitza Santua]]ren interesen aurkakoak zirelakoan.

[[1651]]n [[Inozentzio X.a]] aita santuak [[Erroma]]ra deitu, eta kardinal eta estatu idazkari izendatu zuen<ref name="cat"></ref>.

Hasiera batean [[nepotismo]]aren aurkakoa izan zen eta, agintaldiaren lehen urtean, bere senideei Erroma bisitatzea ere debekatu zien. Alabaina, [[1656]]ko [[apirilaren 24]]ko kontsistorioan, anaia eta ilobak laguntzaile hartu zituen. Ordutik aurrera, elizaren administrazioa bere senideen esku gelditu zen. Neurri hau nepotismoaren loratze berria izan zen<ref name="cat"></ref>. Horrezaz gain, bere jaioterrian bizi ziren senideei hobekien ordaindutako postu zibil eta eklesiastikoak eta jauregi eta etxalde bikainak eman zizkien.