Euskara: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
117. lerroa:
* Katalunia: [[Katalunia]]ko mendebaldeko toponimiak erakusten du han behiala euskaraz egiten zela. [[Joan Coromines]]en ikerketen ondotik onartzen da [[Katalunia]] [[euskaldun]]a [[Urgell]]en eta [[Andorra]]n hasten zela eta [[Arango harana|Aran]], [[Ribagorza|Ribagortza]] eta [[Pallars]]en barna hedatzen zela. Toponimiak edo leku izenek frogatzen dute eskualde horren euskalduntasuna.
* Aragoi: Gaurko [[Huesca]]ko probintzia eta [[Zaragoza]]ko iparraldea ere euskaraz mintzo ziren. [[Latin]]ak berak itzali zituen hango euskal hizkerak, baina leku batzuetan euskarak luzeago iraun zuen, [[Anso ibarra|Anso ibarrean]], esate baterako. Interesgarria da [[Zaragoza]]ko [[Cinco Villas]] eskualdean ([[Ejea]], [[Sádaba]]...) agertu den euskal pertsona izenen multzoa.
* Errioxa: [[Errioxako Autonomia Erkidegoa|Errioxa]]ko<ref>{{Erreferentzia|izenburua=El euskera en La Rioja. Primeros testimonios|hizkuntza=es|egilea=Eduardo
* Akitania: [[Akitania]]n aurkitutako hilarriak funtsezkoak izan dira euskararen historia ezagutzeko. Bertan agertu diren hitzek euskararen hedadura zehazteko balio izan dute batetik, eta bestetik, garai hartako euskara nolakoa zen jakiteko ere. Hona hemen horietako izen eta hitz batzuk: ''Bihos'' (bihotz), ''Belex'' (beltz), ''cison'' (gizon), ''ilun'' (ilun), ''losa'' (lotsa), ''nescato'' (neskato), ''sembe'' (seme), ''andere'' (andre), ''corri'' (gorri).
|