Espainiako historia: berrikuspenen arteko aldeak

'''Granadako Erresuma''' lehendabizi erresuma "andalusiandalustar"ara izan zen eta, geroago, [[kristautasun|kristaua]]. Hiriburua [[Granada (Espainia)|Granadako]] hirian zuen eta erresumako azken erregea [[Boabdil]] izan zen, [[1492]]ko [[urtarrilaren 2]]an [[Errege-erregina Katolikoak|Errege-erregina Katolikoek]] garaitu zuten arte.

Arabiar eta berebereakberbereak iberiar penintsulara iristean, kokaleku [[Judaismo|judu]] bi zeuden, '''Iliberis''' (Elvira) eta '''Granata''' izenekoak. Arabiarrek lekuari '''Garnat Al-Yahud''' (اليهود) (juduen granada) izena eman zioten.

[[1238]]. urtean Mohamed-ben-Nasr, Al-Hamar ''Gorria'' (الحمر) ezizenez ezaguna, Granadara iritsi zen eta Haizearen Oilarraren Jauregia (ondoren [[Alhambra]] izanen zena) okupatu. Bera izan zen Nasri[[Nazarien edo Nazari dinastiarendinastia]]ren fundatzailea (horregatik Erresumari '''Granadako NasriNazari Erresuma''' ere baderitzo). Dinastia honek hogei sultan izan zituen. Hasieran erresuma hau [[Gaztela]]ko errege-erreginen adiskidea izan zen, nahiz eta denborak aurrera egin ahala, eta Granadako Erresumaren ahuleziaren ondorioz, tributuak ordaindu behar izan zizkion independentziaren truke.

NasriNazarien dinastiako azken erregea Abu Abd Allah (Boabdil) izan zen. 1492an Errege-erregina Katolikoen armada Granadako ateetara iritsi zen, gaurko [[Santa Fe (Granada)|Santa Fe]] herrira. Boabdilek Errege-erregina Katolikoekin negoziatu eta Erresumaren errendizioa onartu zuen: hiria entregatu zuen bertako biztanle [[Islam|musulmanen]] ohitura eta usadioak errespetatzearen truke. Boabdilek eta bere gorteak, herritar ugarirekin batera, Granadatik alde egin zuten [[Afrika]] iparraldeko lurralde [[Islam|islamiarretara]]. Handik gutxira, Errege-erregina katolikoek akordioa urratu eta musulmanen aurkako errepresioari ekin zioten.