Najib Mahfuz: berrikuspenen arteko aldeak

[[1957]]an [[Egipto|Egiptoko]] ''Literatur Sari Nazionala'' irabazi zuen ''Bayn al-Qasrayn'' ([[Arabiera|arabieraz]]: بين القصرين‎) ekin, eta [[1968]] “Nazional Domina Literatur merezimenduei".<ref>{{Cite book|hizkuntza=es|izenburua=El mundo de Naguib Mahfuz|urtea=|abizena=|izena=|orrialdeak=|orrialdea=218|argitaletxea=Madrid, Instituto Egipcio de estudios Islámicos|ISBN=84-505-8895-2}}</ref> [[1988]]an [[Literaturako Nobel Saria]] irabazi zuen, eskuratu duen lehenengo arabierazko idazlea.

 

 

Mahfuzen lanik ezagunena ''Mirarien kalezuloa'' ([[1947]]) da, [[1994]]an [[zinema]]ratua. Zoritxarrez, beste liburu batek ere oihartzun handia lortu zuen, baina ez irizpide literarioengatik: ''Auzoko seme-alabak'' ([[1959]]). Biraoaz akusatuta, haren aurkako ''[[fatua|fatwa]]'' aldarrikatu zuten [[islam]]dar agintari batzuek. [[1994]]an, 82 urte zituela, idazlearen kontrako atentatua egin zuten, eta larriki zauritu. Bizitzako azken urteetan, beste pertsona batek idazten zizkion berak sortutako artikuluak.

* [[1961]]tik [[1967]]ra, etapa [[Sinbolismo|sinbolista]] edo [[Filosofia|filosofikoa]]. [[1959]]an ''Awlâd hâratinâ'' ([[Arabiera|arabieraz]]: أولاد حارتنا‎) idatzi zuen, [[Errealismo (literatura)|errealismoaren]] eta [[Sinbolismo|sinbolismoen]] arteko zubi den nobela. Hurrengo lanetan gogoeta metafisikoak agertuko dira. Ongia, amodioa, zoriontasuna, askatasunaren bilaketan izandako ezintasuna erakusten du. Aipatzekoak dira ''Al-Liss wa-l-kilâb'' ([[Arabiera|arabieraz]]: اللص والكلاب‎) ([[1961]]) eta A''lhabu taht almatar''([[Arabiera|arabieraz]]: الحب تحت المطر‎) ([[1973]]), Protagonistak bakartiak eta ulertezinak dira.

 

 

* [[1972]]tik aurrera, bere lanetan nahastu egingo dira aurreko ezaugarri desberdinak.