Lamina: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
25. lerroa:
|
|}
Lamia hauek [[erreka]] zuloetan egoten dira. Batzuek harpeetan dute egoitza, herrietatik hurbil, ez medi garaietan<ref name=":0" />. Ilea [[urre]]zko orraziaz orrazten edo, gutxiagotan, bere ohialeria ederrearen zabaltzen eta xukatzen<ref name=":0" />. Leku askotan [[ahate]] oinak dituzte, edo oilo ankak<ref name=":1">{{Erreferentzia|izena=Barandiarán, José Miguel de,|abizena=1889-1991.|izenburua=Mitología vasca|argitaletxea=Txertoa|data=[2008]|url=https://www.worldcat.org/oclc/733743324|edizioa=14a. ed., 1a. ed. en la Coleción [sic] Anboto|isbn=9788471484321|pmc=733743324|sartze-data=2018-11-01}}69
Kostaldeko lamiei, gerritik behera arrain direnei itsaslamia ere esaten zaie.
41. lerroa:
Nekazariren batek erreka-ertzean janaria uzten bazien, gauez jaten zuten lamiek, eta horren truke, lurra goldatu edo bukatu gabe utzitako lana amaitzen zioten.
Ohiokoa izaten da gizaki batek lamina baen orrazia lapurtzea eta honek itzultzeko galdetzea.<ref name=":1" />
Zenbait kondairatan ur bazterretako lamiek laguntza eskatzen diote emagin bati, honek lagundu eta lamiek oparitan ogi zuria, oihal eder bat edota beste opariren bat emango diote.
| |||