Antropologia linguistiko: berrikuspenen arteko aldeak

'''Antropologia linguistikoa''' [[antropologia]]<nowiki/>ren diziplina bat da. Gizarteetan hitz egiten diren [[ hizkuntz]]<nowiki/>a aniztasuna aztertzen du, baita [[gizarte]] horietako oinarrizko ezaugarri kulturaletako erabilpen linguistikoak eta lexikoak nola elkar lotzen diren. Alessandro Durantik hiru paradigma ezberdin identifikatu zituen diziplina honetan.

Lehen paradigma, "hizkuntzalaritza" bezala ezagutzen zena, gaur egun [[hizkuntzalaritza antropologiko]]<nowiki/>aren baitan kokatzen da eta preestatalak zeritzen herrien hizkuntzen dokumentazioan zuen interesa (normalean desagertzear ziren hizkuntzok). Horrela, Ipar Amerikako lehen ikertzaileek Ipar Amerikako jatorrizko hizkuntzak landu zituzten, haien deskribapen gramatikalak eta sailkapen tipologikoak landu zituzten. Garai hartan, [[erlatibitate linguistiko]]<nowiki/>aren arazoa garrantzitsua zen, Sapir-Whorfen hipotesiaren ideiekin lotua eta aurretik, [[Vico]], [[Herder]] edo [[Humboldt]] bezalako pentsalariek ere aztertua.

[[1960ko hamarkadanhamarkada]]n, Dell Hymes "hizkuntza-antropologiahizkuntzalaritza antropologiko" deitzen zitzaion paradigmaren sortzailea izan zen. Azter-eremu hau, gaur egun, [[komunikazioaren etnografia]]<nowiki/>ren baitan dago.

1980tik[[1980]]tik aurrera, arazo antropologiko zabalagoak ikertzen hasi ziren baina hizkuntzalaritzako metodo eta datuak erabiltzen jarraitu zuten.

Hizkuntzalariak [[hizkuntza]] haien historiak berreraikitzen saiatzen dira, baita euren jatorria zein den argitzen ere. Honi [[paleontologia linguistiko]]<nowiki/>a deitzen zaio. Hizkuntzaren eboluzioaren eta gizakiaren [[eboluzio]]<nowiki/>aren artean dagoen lotura ikertzen ere saiatzen dira.