Begoña Vicario: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
osatu |
|||
4. lerroa:
== Hastapenak ==
Aita argazkilaria zuen; laborategia zeukan etxean, eta Vicario harekin ibiltzen zen, argazkiak errebelatzen. Horren eraginez, zaletasun handia izan du beti artegintzarekiko.
Arte Ederrak ikasi zituen, eta han ohartu zen ez zuela jardun gura garai hartan ikus-entzunezkoek eskaintzen zituzten ohiko alorretan, hots, kazetaritzan eta publizitatean. Hizkuntzak gustukoak zituela-eta, errusiera ikasten hasi zen, eta Moskun egin zuen egonaldi batean animatzaileak egokitu zitzaizkion etxean; "bizitzaren opari bat", azaltzen du berak. Vicariok dioenez, "herentzia oso potentea" ekarri zuen handik.<ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.youtube.com/watch?v=3lO4f8Ln9yU|izenburua=Elkarrizketa Begoña Vicario|sartze-data=2018-04-25|egunkaria=Zart Produkzioak|aldizkaria=|abizena=|izena=|egile-lotura=|hizkuntza=|formatua=}}</ref>
== Lanak ==
Animazio Teknikak Gasteizko Diseinu Zentroan eta Moskuko Poit Estudioan ikasi zituen.<ref name=":0" /> Zinemagintzan [[1993]]. urtean hasi zen, orduan zuzendu baitzuen lehenengo lana, ''Geroztik ere'' izenekoa. Bertan, poliziak etxea miatu ondoren emakume batek bizi dituen ondorio psikologikoak aztertu zituen.
Hiru urte geroago ''Zureganako grina'' egin zuen, giza harremanei buruzko irudikapena. Hirugarren laburra ere [[1996]]. urtean filmatu zuen; gaztelaniaz egindako ''Pregunta por mí'' (1996) lanak etorkin afrikar baten kezkak islatu zituen, eta 1997an animazioko [[Goya Sariak|Goya Saria]] irabazi zuen.
| |||