10:19, 16 apirila 2018ko berrikusketa aldatu Namo14 (eztabaida \| ekarpenak) 16 edits →‎Simetrien apurketa Etiketa: Ikusizko edizioa ← Aurreko ezberdintasuna		12:26, 17 apirila 2018ko berrikusketa aldatu desegin Namo14 (eztabaida \| ekarpenak) 16 edits →‎Historia Etiketa: Ikusizko edizioa Hurrengo ezberdintasuna →
19. lerroa: == Historia == ~~1993~~1933. urtean [[Enrico Fermi]] fisikari italiarrak elkarrekintza nuklear ahularen lehenengo teoria proposatu zuen, Fermiren elkarrekintza deritzona. Haren hitzetan, [[Beta desintegrazio\|beta desintegrazioa]] lau [[Fermioi\|fermioiren]] elkarrekintza bezala ulertu zitekeen. Elkarrekintza hori irispide gabeko kontaktu-indar batek eragingo luke.<ref>{{Erreferentzia\|izena=E.\|abizena=Fermi\|izenburua=Versuch einer Theorie der β-Strahlen. I\|orrialdeak=161–177\|hizkuntza=de\|data=1934-03-01\|url=https://link.springer.com/article/10.1007/BF01351864\|aldizkaria=Zeitschrift für Physik\|alea=3-4\|zenbakia=88\|issn=0044-3328\|doi=10.1007/BF01351864\|sartze-data=2018-03-13}}</ref> Hala ere, azalpen hobea eman zen geroago aipatutako elkarrekintza irismen oso txikia duen irismen finituko indar kontaktugabeen eremutzat hartuta. Ideia hori baliatuz, 1968an [[Sheldon Lee Glashow\|Sheldon Glashow]], [[Abdus Salam]] eta [[Steven Weinberg]] lankideek [[Elkarrekintza elektromagnetiko\|indar elektromagnetikoaren]] eta elkarrekintza ahularen teoriak bateratu zituzten. Frogatu zutenez, bi indarrok indar bakar baten bi aldaera dira, orain indar elektroahula deritzona.

Elkarrekintza nuklear ahul: berrikuspenen arteko aldeak