Mikroekonomia: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary
52. lerroa:
Eskariaren teoria kontsumitzailearen teoriatik dator, hau da, gizabanako bakoitzaren ondasun eskariari erantsita eta ikusita eskaria guztira zenbat izango den prezio eta kontsumitzaile bakoitzeko. Honek eskariaren kurbara eramaten gaitu eta normalean malda edo kurba negatiboa izaten da, ordenatu-ardatzean prezioa eta abzisa-ardatzean ondasunen eskaria ezartzen delako. Honek esan nahi du prezioa geroz eta txikiagoa baldin bada, eskaria handiagoa izango dela. Formula matematikoak kontzeptu hau sinpleagoa egiten du eta eskaria zuzen batean irudikatzeko erabiltzen den formula honako hau da:
 
<math> Q_{d} = a - bp</math>
P-k prezioa adierazten du, eta a eta b zenbaki konstanteak dira.
 
P-<math>p</math>k prezioa adierazten du, eta <math>a</math> eta <math>b</math> zenbaki konstanteak dira.
 
=== Kontsumitzailearen arazo matematikoaren irudikapena ===
Mikroekonomia modu matematikoan aztertzen da. Kontsumitzailearen teoriaren garapen eta ikerketa gehienak oinarri bezala hurrengo arazoak irudikatzen ditu:
 
<math>max \; U (x_{1}, x_{2}, \cdots, x_{n})</math>
Eragiketa honen esanahia honako hau da: Maximizatzean oinarritzen da, hau da, funtzioaren balio maximoa lortzea. Kasu honetan, '''''U''''', kontsumitzailearen erabilgarritasun funtzioa da eta suposatzen da ondareen kantitateen balioen menpe dagoela, hau da, '''''n'''''-ren menpe. Muga bat dago aldagai horiek hartzen dituzten balioetarako, eta muga hori murrizketek definitzen dute. Gehienez ondasunen saskiaren erabateko balio edo balio totala M-ren berdina izan daiteke. Eta hau erabateko errenta pertsonal erabilgarria izango litzateke. Prezio bakoitza ondasun bakoitzaren kantitatearengatik biderkatzen (pn) eta batzen baditugu, ondasun saskien balio lortuko dugu. Balio horrek txikiago edo berdin (≤) M izan behar du, errenta pertsonal erabilgarriaren balioa.
 
<math>s. a: \sum_{i = 1}^{n} p_{i}x_{i} \le M</math>
 
Eragiketa honen esanahia honako hau da: Maximizatzean oinarritzen da, hau da, funtzioaren balio maximoa lortzea. Kasu honetan, '''''<math>U'''''</math>, kontsumitzailearen erabilgarritasun funtzioa da eta suposatzen da ondareen kantitateen balioen menpe dagoela, hau da, '''''<math>n'''''</math>-ren menpe. Muga bat dago aldagai horiek hartzen dituzten balioetarako, eta muga hori murrizketek definitzen dute. Gehienez ondasunen saskiaren erabateko balio edo balio totala <math>M</math>-ren berdina izan daiteke. Eta hau erabateko errenta pertsonal erabilgarria izango litzateke. Prezio bakoitza ondasun bakoitzaren kantitatearengatik biderkatzen (<math>pn</math>) eta batzen baditugu, ondasun saskien balio lortuko dugu. Balio horrek txikiago edo berdin (<math>\le</math>) <math>M</math> izan behar du, errenta pertsonal erabilgarriaren balioa.
 
Eredu hau Lagrange-ren Biderkatzaileen teknika matematikoaren bidez ebazten da. Azkenik suposatzen da errenta erabilgarri osoa kontsumituko dela, eta honekin baliokidea izango da <math>\sum_{i = 1}^{n} p_{i}x_{i} = M</math>
 
Beste teknika matematiko bat ere erabili daiteke Karush-Kuhn Tucker-en baldintzak izenekoa. Kasu honetan murrizketa mota honetakoak izaten jarraituko dute <math>\le</math>.
 
Lortu ditugun emaitzak baliagarriak izango zaizkigu aurretik egin dugun analisirako, eta ikusteko nolako eragina izango duen eskariaren prezioak aldatzen badira. Posible da aztertzea baita ere, aldaketen bitartez oinarrizko arazoak eta zer gertatzen de ikusi errenta-zergak, zeharkako zergak eta diru-laguntzak sartzen badira. Ez da bakarrik ikusi behar nola eragiten duten kontsumitutako kantitatearen gainean baizik eta kontsumitzaileak jasotzen duen erabilgarritasunaren gainean ere nola eragiten duen ikusi behar da.