Diktadore (Antzinako Erroma): berrikuspenen arteko aldeak

[[K. a. 500|K.a. 500.]] urte inguruan, kontsulek plebeioak armadara batzea proposatu zuten, [[Lazio|Lazioko]] eta [[Tarquinia|Tarquiniako]] herrien aliantzak Erromarentzat ekar zezakeen arriskuari aurre egiteko, baina plebeioen ezezkoa jaso zuten. Botere osoa patrizioek zutenez, haienak ziren ondasunak ere, eta plebeioek haiengana jo behar izaten zuten bizirauteko [[Mailegu (finantza)|maileguak]] eskatzera; patrizioek, ordea, zorrak kitatu ezin zituztenen kontrako arauez abusatzen zuten eta, batzuetan, zorduna haien [[Esklabotza|esklabo]] bihurtzen zuten, arau horiek horrenbesterainoko aukera ematen baitzien. Horregatik, ez da arraroa esklaboek euren bizitza arriskuan jarri nahi ez izatea haiek hain txarto tratatzen zituzten patrizio haiek defenditzeko, non eta ez zizkieten zor guztiak edo gutxienez zati bat barkatzen. Egoera horren aurrean, Tito LarciokLartziok bultzaturik, Senatuak proposatu zuen magistratu bat izendatzea gainontzekoen gainetik eta baita legeen gainetik ere egongo zena, kanpoko arerioa uxatu eta plebeioen eskariak betetzeko; proposamen hori ontzat hartu zuen herriak, berritasun horrek euren egoera arinduko zuen itxaropenarekin.