Instrumentalismo: berrikuspenen arteko aldeak

[[Zientziaren filosofia]]n, '''instrumentalismoa''' [[teoria zientifiko]]ek errealitatearen [[egia (argipena)|egia]] azaldu baino errealitateari buruzko azalpen baliagarriak egiten dituztela aldezten duen ikuspegia da, bereziki fenomenoen ondorioei buruzko [[aurresan]]ak egiterakoan. Prespektiba honen arabera, teoria zientifikoek bi helburu izan ditzakete. Alde batetik, ezagupenerako baliagarriak izan daitezke eta bestetik pronostiko tekniko bat egiteko erabilgarria izan daiteke.<ref>{{Cite book|hizkuntza=|izenburua=Enciclopedia Oxford de Filosofia|urtea=2002|abizena=Honderich|izena=J|orrialdeak=|orrialdea=551|argitaletxea=Oxford University Press|ISBN=}}</ref><ref>{{Cite aldizkari|abizena=Marone y Gonzalez del solar|izena=Luis y Rafael|egile-lotura=https://web.archive.org/web/20081218012213/http://www.ege.fcen.uba.ar/Ecodes/Publicaciones/articulo18.pdf|izenburua=Homenaje a Mario Bonge o por qué las preguntas enecología deberían comenzar con por qué|aldizkaria=Grupo de Investigación en Ecología de Comunidades de Desierto, Ecodes|argitaratze-lekua=Argentina|liburukia=|alea=|data=|urtea=|url=|sartze-data=|issn=}}</ref>

Instrumentalismoaren barruan egon ziren pentsalari esanguratsuenak [[John Dewey]] (1859-1952) eta [[Karl Popper]] (1902-1994) dira. Filosofo hauek azalerazi zituzten premisak oso modu argian azalerazi zituzten baina gero eskola definitzeko orduan premisak guztiz batera ezinak ziren. Dewey instrumentalismoaren errepresentatzaileetariko bat izan zen. Bere ustez, harremanak esperientziaren bidez induktiboki edo deduktiboki ondoriozta daitezke. Popper eskola honekiko kritikoa izan zen, indukzioak zientzia egteko ez zuela balio esanez. Era berean, errealitatea ezagutzeko esperientziarik ez zela behar uste zuen. Kritika hauek, eskola anbiguotasun baten erortzera eraman zuten.