Ursula K. Le Guin: berrikuspenen arteko aldeak

Txikitatik izan zuen hainbat [[mito]] eta [[elezahar]]ren ezagutza. Unibertsitateko ikasketak bukatu, eta Fulbright beka lortu zuen, [[Frantzia]]n ikasi ahal izateko. Han, senarra izango zuen Charles Le Guin ezagutu zuen. Senar-emazteak Georgiara joan ziren orduan bizitzera, eta Ursula frantseseko irakasle gisa aritu zen Mercer Unibertsitatean.

Ordurako, idatziak zituen argitaratu gabeko bost eleberri, baina 1964an argitaratu zuen lehen obra, [[Eskandinavia]]ko [[Odin]]en mitoan oinarritutako eleberria: "Rocannonen mundua". Liburu hark izan zuen harrera onak bultzaturik, beste eleberri batzuk ere argitaratu zituen: "Erbeste planeta" (1966), "Ilusioen hiria" (1967), "Iluntasunaren ezkerreko eskua" (1969), "Basoa da munduren hitza" (1972) eta "Behartsuak" (1974).

[[Fantasia]]zko kontakizunak ez ezik, haur-literatura ere landu du Ursulak, eta arlo horretako sari nazionala ere irabazi zuen "Itsaslurreko liburuak" trilogiako hirugarren liburuarekin: "Itsasertz urrunena" (1972). Azken liburuen artean, aipagarriak dira: "Beti itzultzen da etxera" (1985), "Koartzaren begia" (1991) eta "Arrain-zopa" (1992), "Kontakizuna" (2000) "Lavinia" (2008) eta Terramar saileko kontakizunak.

* ''[[A Wizard of Earthsea]]'', 1968

* ''[[The Tombs of Atuan]]'', 1971

* ''[[The Farthest Shore]]'', 1972

* ''[[Tehanu: The Last Book of Earthsea]]'', 1990

* ''[[The Other Wind]]'', 2001

* ''[[The Left Hand of Darkness]]'', 1969

* ''[[The Dispossessed]]'', 1974

* ''[[The Telling]]'', 2000

* ''[[The Lathe of Heaven]]'', 1971

* ''[[The Eye of the Heron]]'', 1978

* ''[[The Beginning Place]]'', 1980

* ''[[Annals of the Western Shore]]'', 2004-2007