Spitzer espazio teleskopioa

Spitzer espazio teleskopioa (SST ingelesezko siglengatik) infragorriak aztertzen dituen behatoki espazial bat da, NASAk dituen 4 behatoki handietako bat izateaz gain. Spitzerren aurretik infragorriak aztertzen zituzten teleskopio espazialak, IRAS eta ISO ziren. Delta II izeneko ibilgailu bat erabiliz jaurti zuten 2003ko abuztuaren 25ean Kennedy zentro espazialetik. Lurrarenaren antzekoa den orbita heliozentriko bat mantentzen du, baina, urtero Lurrarengandik 15 milioi kilometro hurruntzen da. Spitzerrek 85cm-ko diametroa duen teleskopio islatzaile bat du. Teleskopio honen bizitza, infragorriez dabiltzan gaskoren antzera, muga bat du, goiz hala berandu barnean duen helio likidoa lurrunduko zaiolako, helio hau garrantzitsua da teleskopioaren tenperatura mantentzeko. Hasiera batean zientzialariek pentsatu zuten, helioak 2,5 urtetik 5 urtera bitartean iraunduko zuela, baina (2009ko datuak) orain badakite gutxienez 5 urte gehiago iraunduko duela.

Guztira, Spitzer misioak gutxi gorabehera, 670 milioi dolar balio izan ditu. Misio honen erronka handietako bat, ispilu nagusia berilioz egitea izan da.

Spitzerren izena, Lyman Spitzer Jr. zientzialarienrengandik dator. 40. hamarkadatik espazio teleskopioak sortzeren aldekoa izan zen zientzialari hau, gainera, XX. mendean izan ziren zientzialari garrantzitsuenetako bat bezala ezagutzen da gaur egun ere.

Eguzki sistemaren amaieran dauden gorputz izoztuak aurkitzea eta unibertso hurrunean dauden edonolako gorputzak aurkitzea dira Spitzer espazio teleskopioaren helburuetako batzuk. Helburu hauek gauzatzeko, Spitzer espazio teleskopioak argazkiak ateratzen ditu, 3 eta 180 mikren arteko eremuan fotometria burutzen du eta 4 eta 100 mikren arteko eremuan kalitate handiko espektroak ateratzeko ahalmena du.