Grabitazio unibertsalaren legea

Grabitazio unibertsalaren legea masadun gorputz ezberdinen arteko elkareragin grabitatorioa deskribatzen duen lege fisiko klasiko bat da. Isaac Newtonek formulatu zuen bere Philosophiae Naturalis Principia Mathematica lanean, 1687an argitaratua, non, lehen aldiz, bi masadun objekto elkar erakartzen diren indarraren erlazio kuantitatiboa ezartzen den (behaketatik enpirikoki ebatzia). Hala, Newtonek, masa ezberdineko bi objektu elkar erakartzen diren indarra soilik euren masaren balioaren eta euren arteko distantziaren karratuaren araberakoa zela ebatzi zuen. Gorputzen arteko banaketa distantzia handientzako, indar horrek, gutxi gora-behera, gorputzetako bakoitzaren masa soilik bere grabitate zentroan kontzentratuta egongo balitz bezala funtzionatzen du, gorputz konplexuen arteko elkareraginen konplexutasuna nabarmen murriztea ahalbidetzen duena.

Hala, guzti honekin, grabitazio unibertsalaren legeak honakoa dio: Elkarrengandik $r$ distantziara dauden $m_{1}$ eta $m_{2}$ masadun bi gorputzen artean eragiten den indarra euren masen produktuarekiko proportzionala eta banatzen dituen distantziaren karratuarekiko alderantzizko proportzionala dela, hau da:

Txantiloi:Ekuazioa non

$F\,$ bi gorputzen artean eragindako indarren modulua den, eta bere norantza bi gorputzak elkartzen dituen ardatzean dago.

$G\,$ grabitazio unibertsalaren konstantea den.

Hau da, zenbat eta masiboagoak izan gorputzak eta zenbat eta gertuago egon elkarrengandik, are eta indartsuagoa izango da euren arteko erakarpena.