Epitalamio: berrikuspenen arteko aldeak

'''Epitalamioa''' [[Antzinako Grezia]]n sortutakoa eta ondoren [[Antzinako Erroma]]n imitatutako ezkontza-kantu lirikoa da. Epitalamio hitza grezieratik dator, (ἐπι eta θάλαμος), hau da, talamo gainean, eztei-ohean. Normalean, gazteek osatutako abesbatzak ezkonberrien gelako atearen aurrean abesten zuen. Ahotsak txirulez eta beste musika tresna leunez laguntzen zutenzituzten. Epitalamioak konposatu zituzten artean Greziako [[Safo]] eta [[Kalimako]] eta [[Erroma]]ko [[Katulo]] daude.

Epitalamioen jatorria oso antzinakoa da. Esaterako, [[hebreo]]en artean, [[Biblia]]n, [[David]] erregeak konposatutako eztei-kantuak biltzen dira. Zenbait egilek epitalamioen sorkuntza [[Stesichore]]ri egotzi diote, 42ko [[Olinpiar jokoak|Olinpiadan]]; tesi honek ez du fundamentooinarri handirik zeren eta [[Hesiodo]]ren garaietan generoa ezaguna baitzen, esaterako Tetis eta Peleoren ezkontzan kantatu zirenak.

[[Erdi Aroa]] ondoren, generoa, beste genero klasikoen artean, berpiztuapoeta izandesberdinen zeneskutik poetanberpiztua desberdinenizan eskutikzen: [[Giovanni Pontano]], [[Juan Segundo]], [[Antonio Agustín]], [[Jerónimo Ramírez]], [[Gabriele Altilio]], [[Giovanni Gigli]] eta [[Martín Ivarra]].<ref>Antonio Serrano Cueto: "La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento". ''Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos'', 2003.</ref>