Edward Gibbon: berrikuspenen arteko aldeak

'''Edward Gibbon''' ([[Putney]], [[Surrey]], [[1737]]ko [[maiatzaren 8]]a^{[[Gregoriotar egutegia|greg.]]}/apirilaren 27a^{[[juliotar egutegi|jul.]]} - [[Londres]], [[1794]]ko [[urtarrilaren 16]]a) [[Britainia Handia|britainiar]] historialaria izan zen, [[Tazito]]ren garaitik izan den garrantzitsuena askoren ustez. BereHaren lan nagusiarennagusi (''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire'')-ren eragina gaur eguneegun arte heldu da.

Lausannen[[Lausana]]n bizi izan zen jakitun [[kalbinista ]] batekin; [[Blaise Pascal|Pascal]] eta [[Michel de Montaigne|Montaigneren]] lanak irakurri eta [[Voltaire]] eta [[Suzanne CuchodCurchod]] ezagutu zituen. Erromara[[1764]]an, [[Erroma]]ra egin zuen bidaia batek (1764) [[Erromatar InperioariInperioa]]ri buruzko ikerketak egiteko asmoa eragin zion; haren ondorioz idatzi zuen ''History of the Decline and Fall of the Roman Empire'' ([[1776]], «Erromatar Inperioaren gainbehera eta desagertzea»); elizarenElizaren garaipena inperioaren hondamendiari lotua zegoela adierazten zuen bertan, gero Humek[[David Hume]]k onartu zuen tesia hain zuzen.

Sintesiaren ahaleginek zientzia lanerako lehen saioen artean jartzen dute Gibbonen obra; hala ere, egilea bera eta bere gairako arazoak azaltzen dira etengabe lanean. Gibbonen oroitzapenek (Autobiography''Memoirs of My Life'', 1795[[1796]]) egilearen nortasuna argitzen dute.

* ''Essai sur l’étude de la littérature'' ([[1761]]).

* ''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire'' (Volume I, [[1776]]; Volumes II and III, [[1781]]; Volumes IV, V, and VI, [[1788]]).

* ''A vindication of some passages in the fifteenth and sixteenth chapters of the History of the decline and fall of the Roman Empire'' ([[1779]]).

* ''Mémoire justificatif pour servir de réponse à l’exposé, &c de la cour de France'' (1779).

* ''Memoirs of My Life'' ([[1796]])