[tuntunak zeate edo zer?!] Gurasoak baserritar jatorriko "euskaldun galduak" zituen eta 12 urterekin hasi zen euskalduntzen: “''Egondu nintzen ordu luzeak euskal liburuen ganean, izaera berbakintzea geureak estudietan''”. ''La Tertulia de la Concordia'' deituriko bilgunean [[Blas de Otero]] eta [[Gabriel Zelaia]] poetak izan zituen solaskide eta bere poesiagintzan erreferentzia nagusi bihurtu ziren, espainiako [[Antonio Machado]] bezalakoekin batera, eta eragin horiek poesia sozialaren bideak harrarazi zizkioten: Arestirentzat, literatura oro da soziala. Poesia herriaren kontzientzia pizteko arma baliagarria dela uste zuen eta literaturak gizartea alda zezakeela konbentzituta zegoen: "''Batzuek esango dute hau poesia ez dela, eta nik erantzuten diet poesia mailu bat dela''" (''Harri eta Herri'').
[[1954]]an lehenengo poemak argitaratu zituen eta 10 urte geroago, [[1964]]an bere lanik esanguratsuena argitara eman zuen [[Zarautz]]en, [[Itxaropena Argitaletxea]]rekin: ''[[Harri eta Herri]]''. Literaturako genero guztiak jorratu zituen: poesia, narrazioa, teatroa eta saiakera. [[Kriseilu]] antzerki taldearekin elkarlanean, euskal teatro berriaren aitaponteko izan zen.
