Balentzia loturaren teoria: berrikuspenen arteko aldeak

1916. urtean, [[G. N. Lewis|G. N. Lewisek]] proposatu zuen lotura kimikoa partekatutako bi elektroien arteko interakzioaren ondorioz sortzen dela, molekulak [[Lewisen egitura|Lewisen egituraz]] adierazita egonda. 1927an, [[Heiter-London]] teoria aurkeztu zen. Teoria honek ahalbidetu zuen, lehen aldiz, hidrogeno molekularen H₂ lotura propietateen kalkulua mekanika kuantika oinarritzat hartuz. Walter Heitlerek adierazi zuen nola erabili [[Schrödingerren ekuazio|Schrödingerren uhin ekuazioa]] bi hidrogeno atomoen uhin funtzioak batu eta lotura kobalentea emateko. Ondoren [[Fritz London]] lankidea deitu eta teoriaren berezitasunetan lan egin zuten<ref>[http://scarc.library.oregonstate.edu/coll/pauling/bond/index.html Walter Heitler]– Key participants in the development of Linus Pauling's ''The Nature of the Chemical Bond''</ref>. Beranduago, [[Linus Pauling|Linus Paulingek]] Lewisen elektroi pare lotzaile eta Heiter-London teoriak erabili zituen balentzia lotura teoriaren bi aspektu garatzeko; [[Erresonantzia|erresonantzia]] (1928) eta [[orbitalen hibridazioa]] (1930). Azkeneko aurrerapen horiek guztiek hasiera eman zioten Balentzia Lotura Teoria berriari, non oinarria uhin-mekanika zen.

 

 

Schrödinger ekuaziotik ateratako uhin funtzioak, molekulari buruzko datuak emango dizkigu. Beraz, <math>\operatorname{\hat H}\Psi=E\Psi</math> ekuazioa erresolbatuz sistemaren energia lortuko da. Kasu honetan, eta molekulak aztertzen ari garenez, Hamiltondar operadoreak hainbat aldagai izango ditu bere barruan; nukleoen energia zinetikoa, <math>\hat{T}_N</math>, elektroien energia zinetikoa, <math>\hat{T}_e</math>, elektroi eta nukleo arteko energia potentziala, <math>\hat{V}_{eN}</math>, nukleoen arteko energia potentziala, <math>\hat{V}_{NN}</math>, eta elektroien arteko energia potentziala, <math>\hat{V}_{ee}</math>.