Balentzia loturaren teoria: berrikuspenen arteko aldeak

{{lanean}}

'''[[Kimika|Kimikan]]''', Balentzia Lotura Teoria, [[Orbital Molekularren Teoria|Orbital Molekularren Teoriarekin]] batera, [[Mekanika kuantiko|mekanika kuantikoaren]] metodoak erabiliz lotura kimikoa azaltzeko garatu ziren. Atomo askeen [[Orbital atomiko|orbital atomikoak]] (molekula osatzean) lotura bat emateko jasaten duten konbinazioan oinarritzen dira. Orbital molekularren teoriak, bestalde, molekula osoan sortutako orbital molekularrak hartzen ditu kontuan<ref>Murrel, J.N.; Kettle, S.F.A.; Tedder, J.M. (1985). ''The Chemical Bond'' (2nd ed.). John Wiley & Sons. [[International Standard Book Number|ISBN ]] [[Book sources|0-471-90759-6]]</ref>.

==Historia==

1916. urtean, [[G. N. Lewis|G. N. Lewisek]] proposatu zuen lotura kimikoa partekatutako bi elektroien arteko interakzioaren ondorioz sortzen dela, molekulak [[Lewisen egitura|Lewisen egituraz]] adierazita egonda. 1927an, [[Heiter-London]] teoria aurkeztu zen. Teoria honek ahalbidetu zuen, lehen aldiz, hidrogeno molekularen H₂ lotura propietateen kalkulua mekanika kuantika oinarritzat hartuz. Walter Heitlerek adierazi zuen nola erabili [[Schrödingerren ekuazio|Schrödingerren uhin ekuazioa]] bi hidrogeno atomoen uhin funtzioak batu eta lotura kobalentea emateko. Ondoren [[Fritz London]] lankidea deitu eta teoriaren berezitasunetan lan egin zuten<ref>[http://scarc.library.oregonstate.edu/coll/pauling/bond/index.html Walter Heitler]– Key participants in the development of Linus Pauling's ''The Nature of the Chemical Bond''</ref>. Beranduago, [[Linus Pauling|Linus Paulingek]] Lewisen elektroi pare lotzaile eta Heiter-London teoriak erabili zituen balentzia lotura teoriaren bi aspektu garatzeko; [[Erresonantzia|erresonantzia]] (1928) eta [[orbitalen hibridazioa]] (1930). Azkeneko aurrerapen horiek guztiek hasiera eman zioten Balentzia Lotura Teoria berriari, non oinarria uhin-mekanika zen.