1916. urtean, [[G. N. Lewis|G. N. Lewisek]] proposatu zuen lotura kimikoa, partekatutako bi elektroien arteko interakzioaren ondorioz sortzen dela, molekulak [[Lewisen egitura|Lewisen egituraz]] adierazita egonda. 1927an, [[Heiter-London]] teoria aurkeztu zen. Teoria honek ahalbidetu zuen, lehen aldiz, hidrogeno molekularen H<sub>2</sub> lotura propietateen kalkulua mekanika kuantika oinarritzat hartuz. Walter Heitlerek adierazi zuen nola erabili Schrödingerren uhin ekuazioa bi hidrogeno atomoen uhin funtzioak batu eta lotura kobalentea emateko. Ondoren [[Fritz London]] lankidea deitu eta teoriaren berezitasunetan lan egin zuten<ref>[http://scarc.library.oregonstate.edu/coll/pauling/bond/index.html Walter Heitler]– Key participants in the development of Linus Pauling's ''The Nature of the Chemical Bond''</ref>. Beranduago, [[Linus Pauling|Linus Paulingek]] Lewisen elektroi pare lotzaile eta Heiter-London teoriak erabili zituen balentzia lotura teoriaren bi aspektu garatzeko; [[Erresonantzia|erresonantzia]] (1928) eta [[orbitalen hibridazioa]] (1930). Azkeneko aurrerapen horiek guztiek, hasiera eman zioten balentzia lotura teoria berriari, non, oinarritzat uhin-mekanika zuen.
