Nafar-lapurtera: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
8. lerroa:
{{legend|#d0ae65|Behe nafarrera}}]]
XX. mendean, lapurtera eta [[behe-nafarrera|behenafarrera]] bereizirik sailkatu
# '''Sartaldekoa:''' [[Lapurdi]]ko mendebalean egiten da.
# '''Sortaldekoa:''' Lapurdiko ekialdean, [[Nafarroa Beherea]]n, [[Nafarroa Garai]]ko [[Luzaide]]n eta [[Zuberoa]]ko ipar-mendebaldean egiten da.
15. lerroa:
Gainera, hizkera berezi bi ere badira:
* '''Kostatarra'''
* '''Amikuzekoa'''
=== Tarteko hizkerak ===
Zuazoren arabera, tarteko hizkerak mendebaldean [[Lapurdiko kosta]]ldean [[Hendaia]]tik [[Bidarte]]raino
Neurri txikian (eta gero eta txikiagoan) bada ere, [[Oiartzualdea|Oiartzualdeko]] eta [[Bidaso Beherea|Bidaso Behereko]] hizkerek badute lapurteraren ezaugarririk, [[XVI. mendea|XVI. mende]] arte lapurterak izan baitzuen eraginik handiena [[Gipuzkoa]]ko ipar-ekialdeko eremu horretan.<ref>Koldo Zuazo (1997): «Oiartzungo hizkeraren kokagunea», in ''Fontes linguae vasconum: Studia et documenta'', 76. zenbakia, 397-426. orrialdeak.</ref>
31. lerroa:
Nafar-lapurtar euskarak ezaugarri nagusi hauek ditu:<ref name=ZuazoEuskalkiakCom/>
# Euskalkiaren eremu gehienean arrotza da ''i'' bokalak eragindako bustidura; ''il, in'' eta ''it'' bere horretan esaten dira gehienetan, busti gabe: ''edozoini'' 'edozeini', ''gainetik, etxezaina, etxeraino''... Gainera, erdaratik hartutako maileguetan ere palatalizazioa saihesteko joera egon da: ''bainu, botoila'' 'botila'. Dena dela, azken bilakaera
# ''tx-''
# ''nehor'' 'inor' egiturako izenordainak erabiltzen dira: ''nehork'' 'inork', ''nehori'' 'inori', ''nehun'' 'inon', ''nehundik'' 'inondik', ''nehorat'' 'inora'... Antzina Nafarroako alderdi batzuetan ere baziren horrelakoak, baina jatorriz [[Ipar Euskal Herri]]koak direla ematen du; ziurrenera Lapurdin sortuak.
# ''-ño'' da eremu gehienean erabiltzen den atzizki txikigarri ohikoena: ''amaño'' 'inude', ''baño'' 'bakarra', ''haurño'' 'haurtxo', ''poxiño'' 'apurtxo'…
# Erdarako ''-on'' amaiera ''-oin'' egiteko joera egon da euskalkiaren eremu gehienean: ''arrazoina'' 'arrazoia', ''botoina'' 'botoia', ''kantoina'' 'kantoia', ''sasoina'' 'sasoia'... Gaur egun frantsesetik sartzen ari diren mailegu berrietan ''-ona'' egiteko joera dago: ''balona, marrona''...
# ''-aia'' amaiera ageri da mailegu zaharretan: ''bisaia'' 'aurpegia', ''lengoaia'' 'hizkuntza', ''kuraia'' 'kemena', ''salbaia'' 'basatia', ''usaia'' 'ohitura'... Arau
== Erreferentziak ==
|