Magnus efektua: berrikuspenen arteko aldeak
Orrialde berria: {{lanean}} [[Irudi:Magnus effect.svg|right|320px|thumb|gorputzaren higidura bakarra errotazioa deneko ikuspuntutik fluidoaren ibilbidea gorputzaren inguruan eta honengan sortutako i... |
(Ez dago alderik)
|
14:19, 28 urria 2007ko berrikusketa
Artikulu hau hobetzeko lanean ari da wikilari bat. Hori dela eta, beharbada hutsuneren batzuk izango dira edukian edo formatuan. Mesedez, aldaketa handi bat egin baino lehen, eztabaida ezazu haren lankide orrian edo artikuluaren eztabaida orrian, erredakzioa koordinatzeko. |
Magnus efektua fluidoetan gorputz baten bere buruarekiko biraketak (errotazioak) ibilbidea aldatzeko daukan gaitasuna deskribatzen duen fenomenoari, eta bere azalpenari, deitzen zaio.
Errotaziorik gabe gorputzarekin batera doan erreferentzi-sistema aukeratzen bada higituko dena fluidoa izango da, gorputzarenganako norantzarekin. Gorputzaren alde baten errotazioa fluidoaren higiduraren norantza berekoa izango da eta bestearena kontrako norantzakoa.
Fenomeno hau Heinrich Gustav Magnus (Berlin, 1802ko maiatzaren 2 - Berlin, 1870reko apirilaren 4) fisikari eta kimikari alemaniarrak aztertu eta azaldu zuen 1853an lehenengo aldiz, eta honen heriotzaren ondoren bere abizenarekin izendatu zen fenomenoa. Hala ere, James Gleick kazetariak (Pulitzer saridunak) 2003an Isaac Newton biografian azaltzen zuen azken honek azkoz lehenago (180 urte inguru) aztertu zuela tenis piloten higidura ikusi ondoren.
Erreferentziak
- 2003 Isaac Newton, Pantheon. James Gleick (ISBN 1400032954)