Magnus efektua: berrikuspenen arteko aldeak

Fluido batean biraka ari den solido batek fluxuaren norabidearekiko perpendikularra den indar bat jasatea, biraketaren eta fluidoaren higiduraren noranzkoak berdinak diren alderantz hain zuzen.
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Pello (eztabaida | ekarpenak)
Orrialde berria: {{lanean}} [[Irudi:Magnus effect.svg|right|320px|thumb|gorputzaren higidura bakarra errotazioa deneko ikuspuntutik fluidoaren ibilbidea gorputzaren inguruan eta honengan sortutako i...
(Ez dago alderik)

14:19, 28 urria 2007ko berrikusketa

Magnus efektua fluidoetan gorputz baten bere buruarekiko biraketak (errotazioak) ibilbidea aldatzeko daukan gaitasuna deskribatzen duen fenomenoari, eta bere azalpenari, deitzen zaio.

gorputzaren higidura bakarra errotazioa deneko ikuspuntutik fluidoaren ibilbidea gorputzaren inguruan eta honengan sortutako indarra

Errotaziorik gabe gorputzarekin batera doan erreferentzi-sistema aukeratzen bada higituko dena fluidoa izango da, gorputzarenganako norantzarekin. Gorputzaren alde baten errotazioa fluidoaren higiduraren norantza berekoa izango da eta bestearena kontrako norantzakoa.


Fenomeno hau Heinrich Gustav Magnus (Berlin, 1802ko maiatzaren 2 - Berlin, 1870reko apirilaren 4) fisikari eta kimikari alemaniarrak aztertu eta azaldu zuen 1853an lehenengo aldiz, eta honen heriotzaren ondoren bere abizenarekin izendatu zen fenomenoa. Hala ere, James Gleick kazetariak (Pulitzer saridunak) 2003an Isaac Newton biografian azaltzen zuen azken honek azkoz lehenago (180 urte inguru) aztertu zuela tenis piloten higidura ikusi ondoren.


Erreferentziak