Ayyubtarren dinastia: berrikuspenen arteko aldeak

[[Najm ad-Din Aiub|Aiub]] eta [[Asad ad-Din Shirkuh|Shirkuh]] anaiak soldaduak izan ziren, [[Zengid leinua]]ren zerbitzuan borrokatu zirenak; baina Aiuben seme [[Saladin I.a|Saladinek]] independentzia lortu zuen. [[1171]]n, [[Al-Adid]] [[kalifa]] hil eta [[Fatimitar Kaliferria|fatimitar kalifaldia]] amaitu zenean, Saladinek [[Egipto]]ko sultan izendatu zuen bere burua. Hamarkada bat borrokan igaro eta gero, [[1183]]. urterako, [[Siria]], iparraldeko [[Mesopotamia]], [[Al-Hijaz|Hiyaz]], [[Yemen]] eta [[Iparraldeko Afrika]] egungo [[Tunisia]]raino konkistatuak zituen. [[1187]]an, Hattingo gudua eta gero, [[Jerusalemgo Erresuma Latindarra]]ren gehiena ere okupatu zuen<ref>{{Erreferentzia|abizena1= Lyons |izena1= M. C.|izena2= D.E.P.|abizena2=Jackson |urtea= [[1982]] |url= http://books.google.com/?id=hGR5M0druJIC |izenburua= Saladin: the Politics of the Holy War |argitaletxea= Cambridge University Press|isbn= 978-0-521-31739-9}}</ref>.

 

 

Barneko ezinkonponduak zuzentzeko gai izan ez baziren ere, aiubtarrak administratzaile onak, merkatari abilak eta eraikitzaile trebeak izan ziren. Erlijioari dagokionez, gartsu eutsi zioten [[sunismo]]aren ortodoxiari<ref>{{erreferentzia|izena = | abizena = |url = http://www.euskara.euskadi.eus/r59-lurcontd/eu/contenidos/termino/_c00659/eu_a_6591/a6591.html | izenburua = Ayyubiar |bilduma= Lur Hiztegi Entziklopediakoa |argitaletxea = euskara.euskadi.eus | sartze-data = 2016-06-19}}</ref>, hiri nagusietan [[madrasa]] asko eraikiz.