Erramun Martikorena: berrikuspenen arteko aldeak

Nahi edo ez, diskoa grabatu eta gero abiatu zen Martikorenaren ibilbide artistikoa; betiere profesional izan gabe eta bere lanbidea utzi gabe, plazaz plaza ibiltzen hasi zen. Hasierako urte haietan, a capella izan ziren emanaldi guztiak, bere ahots garbi eta gardena kantuei esanahi berezi eta sakona emateko baliatzen baitzuen. Gero, gitarra sartu zuen zuzeneko emanaldietan. Mixel Ducauk eta Mikel Markezek lagundu izan diote horretan.

 

 

Herri kantak eta Ipar Euskal Herriko bertsolarien lanak izan ziren lehen etaparen oinarri, baina 90eko hamarkadarekin batera joera hori aldatu eta Hego Euskal Herriko kantari ezagunen abestiak moldatu zituen, [[Olerkarien oihartzun]] diskoan ([[Elkar]], 1993). Besteak beste, [[Mikel Laboa]]ren ''Hegoak'' ("Txoria txori"), [[Benito Lertxundi]]ren ''[[Herri behera]]'' eta [[Mixel Labéguerie|Mixel Labegerieren]] ''Gu gira'' daude diskoan, hainbat herri kanturekin batera. Baina, batez ere, Xabier Leteren ''[[Xalbadorren heriotzean]]'' egin zuen ezagun Martikorenak. Oiartzuarrak aurretik grabatua bazuen ere, Martikorenaren moldaketa oso ospetsu egin zen, hainbesteraino non askok uste baitute baigorriarrak sortutako kanta dela. Halaber, disko horretan bere ahotsa hainbat musika tresnarekin jantzi zuen, lehen mailako kolaboratzaile batzuen bitartez: Joseba Tapia (trikitia), [[Xabier Berasaluze Leturia]] (panderoa), [[Mixel Ducau]] (gitarra, saxofoia, baxua)...