Langile Komisioak: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Robota: Birzuzenketak konpontzen |
No edit summary |
||
1. lerroa:
{{Sindikatu infotaula
| izena = CCOO
| izen_osoa = Langile Komisioak
| bertoko_izena = Comisiones Obreras
| bertoko_izena_hizk = es
| goiburua =
| goiburuaeus =
| ikurra = Logotipo_de_Comisiones_Obreras.svg
| sorrera = [[1976]]
| aurrekoa =
| ondorengoa =
| federazioa =
| desegitea =
| desegite_egoera =
| batuketa =
| afiliatuak = 1.139.591 (2012)
| herrialdea =
| idazkaria = [[Ignacio Fernández Toxo]]
| nazioartea = [[Munduko Federazio Sindikala|MFS]], [[Europar Sindikatuen Konfederazioa|ESF]]
| buruzagiak =
| egoitza = Fernández de la Hoz, 12. 28010 [[Madril]]
| webgunea = {{URL|www.ccoo.es}}
| oharrak =
}}
[[Fitxategi:Maniccoo.jpg|thumb|right|300px|Euskadiko Langile Komisioen 2004ko azaroko manifestaldia Bilbon]]
'''Langile Komisioak'''<ref>EIMA: [http://www.hezkuntza.ejgv.euskadi.net/r43-573/es/contenidos/informacion/dih/eu_5490/adjuntos/estilo_liburua/onomastika/IZEN_ZERRENDAK.pdf ''Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak'']</ref> ({{lang-es|Comisiones Obreras}}, '''''CC.OO.''''') [[Espainia]]ko sindikatu bat da, [[UGT]]rekin batera, afiliatuen kopuruari erreparatuz, herrialde horretako garrantzitsuena dena. [[Euskal Autonomia Erkidegoa]]n [[Euskadiko Langile Komisioak]] izenpean ezagutzen da eta [[Nafarroa]]n [[Nafarroako Langile Komisioak]] izendapenarekin [[2004]]tik (ordura arte Euskadiko Langile
== Jaiotza eta diktadura garaia ==
Hasieran ezkutuko erakundea izan zen, [[frankismo]]an legez kanpoko lanean sortzen ziren desadostasun eta arazoei aurre egiteko xedean beti ere; ezkutuko konfederazioaren izena ''Oposición Sindical Obrera'' zen. [[1960]]an sortu zen eta [[Asturiasko Printzerria|Asturias]], [[Katalunia]], [[Madril]], [[Gipuzkoa]] eta [[Bizkaia]]k hartu zuten parte. Langileen ordezkariak bozketa bidez aukeratzen zituzten. Denbora bat igaro ondoren eta orduko beste konfederazioen animoei jarraituz, mugimendu egonkor eta antolatua bihurtzen joan zen.
Hasiera bateko taktika frankismo garaiko [[Sindikatu Bertikal]]ean infiltratu eta hauei barrutik eragiten saiatzea izan zen. [[1950]] inguruan, CCOO sindikatuak eragin handia lortu zuen eta delegatu asko zabalduko zituen enpresa eta meatzetan batez ere. [[1975]]ean gehiengo handiak zituen enpresa garrantzitsuenetan eta frankismoa erortzeko garai horretan greba eta mobilizazio ugari
[[Marcelino Camacho]]k dioenez, garai haietan, CCOO taldeak esperientzia berritzaileak erabiltzen zituen sindikalismo iraultzailearen antzera.
== Trantsizioa eta
[[Fitxategi:Marcelino Camacho.jpg|thumb|right|300px|Marcelino Camacho]]
Urte haietan, Marcelino Camacho zen idazkari nagusia eta horrela jarraitu zuen [[1987]] arte; Camacho [[Espainiako Alderdi Komunista|PCEren]] buruzagitako bat zen aldi berean eta diputatu izan zen [[1977]] eta [[1981]] artean.
[[1976]]an [[Bartzelona]]ko
Hortxe gertatu zen [[Atotxa kaleko abokatu laboralisten hilketa]] (Langile Batzorde eta PCE alderdiko militanteak ziren), muturreko eskuindar terrorista batzuen eskutik eta hiletak jendez lepo izan ziren; sortu ziren grebek CCOO eta PCEren legeztapena ekarri zuten [[1977]]ko apirilean eta afiliatu kopurua gora zihoan; [[1976]]tik [[1978]] bitarte, CCOOren afiliatu kopurua 30.000tik 1.840.907ra igo zen. Hala ere, [[Monkloako Itunak]] sinatu ziren eta afiliatu kopuruak beherantz egin zuen, 778.474 ziren [[1981]]n eta 664.038 [[1986]]an. Une
[[1978]]an, Marcelino Camacho idazkari aukeratu zuten berrio ere eta [[1981]] eta [[1984]]an kargua berrestu zioten berriro ere. Greba ugari deitu zituen [[Felipe González
[[1978]]an, Marcelino Camacho idazkari aukeratu zuten berrio ere eta [[1981]] eta [[1984]]an kargua berrestu zioten berriro ere. Greba ugari deitu zituen
▲[[1978]]an, Marcelino Camacho idazkari aukeratu zuten berrio ere eta [[1981]] eta [[1984]]an kargua berrestu zioten berriro ere. Greba ugari deitu zituen [[Felipe González|Felipe Gonzalezen]] gobernuaren politika ekonomiko eta laboralaren aurka: [[1985]], [[1988]], [[1992]] eta [[1994]]. Ikaragarriena [[1988]]ko [[abenduaren 14]]ko lan uztea izan zen, %95ak jarraitu baitzuen eta gobernua negoziatu beharrean izan zen.
== 1990etik orainaldira ==
IV. batzarrean ([[1987]]) [[Antonio
VII. batzarretik aurrera ([[2000]]) idazkari nagusia [[
[[2008]]ko abenduan, XI. Kongresu Konfederala ospatu zuten eta, bere 1.200.000 afiliatu eta enpresetako 120.000 delegatuak kontuan hartuz, Espainiako indar sindikal handiena izan zen. [[Ignacio Fernández Toxo]] aukeratu zuten idazkari nagusi, gutxigatik José María Fidalgo gaindituz.
== Idazkari Nagusiak ==
{| class="wikitable" border="1" align="center"
! <center>'''Agintaldia'''</center>
! <center>'''Idazkari Nagusia'''</center>
|-
| align="center" | 1976-1987
| align="left" | [[Marcelino Camacho]]
|-
| align="center" | 1987-2000
| align="left" | [[Antonio Gutiérrez]]
|-
| align="center" | 2000-2008
| align="left" | [[José María Fidalgo]]
|-
| align="center" | 2008-
| align="left" | [[Ignacio Fernández Toxo]]
|-
▲VII. batzarretik aurrera ([[2000]]) idazkari nagusia [[Jose Maria Fidalgo]] izan zen eta berriro hautatu zuten [[2004]]ko apirilean. Fidalgok kritika gogorrak jaso zituen Langile Batzordeen barruan [[2003]]. urtean, [[Sintel]]en mobilizazioetan edo [[Irakeko Gerra|Irakeko gerraren]] aurrean erakutsitako jarreragatik. [[2002]]an [[José María Aznar|Aznarren]] gobernuaren dekretuaren aurkako greba orokorrera deitu zuten, despido merkea sustatzen zuelako, nekazal laguntzak kendu eta lan prekarietatea bultzatu. Dekretazoa zeritzon eta sortu ziren protestek neurri handi batean ezerezera eraman zuten. Garai hauetan, CCOOren afialiatu kopuruak milioia gainditu zuen.
|}
▲[[2008]]ko abenduan, XI. Kongresu Konfederala ospatu zuten eta, bere 1.200.000 afiliatu eta enpresetako 120.000 delegatuak kontuan hartuz, Espainiako indar sindikal handiena izan zen. [[Ignacio Fernández Toxo]] aukeratu zuten idazkari nagusi, gutxigatik José María Fidalgo gaindituz.
== Erreferentziak ==
|