Karbono-14 bidezko datazioa: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Robota: Birzuzenketak konpontzen
testua zuzendu
1. lerroa:
'''Karbono-14 bidezko datazioa''' [[isotopo]] horren [[erradiazio]] naturalaren neurketaz baliatzen den datatzeko modu bat da, oso ohikoa duela 60.000 arteko [[karbono]]zko materialentzat ([[arkeologia aztarnategi|aztarnategi arkeologikoetan]] topatzen direnak).
 
[[Landare]]ek atmosferako [[karbono dioxido]]a (CO2) [[fotosintesi]]aren bidez materia organikoa bihurtzen duenean, [[karbono-14 bidezko datazioa|karbono-14ren]]aren kantitate txiki bat ere hartzen du, isotopo honek atmosferan duen maila bertsuan (badago alde txiki bat, baina laborategiko analisiei esker konpontzen ahal da). LandareakAnimalia hildakoanbelarjaleek edokarbono-14a bestebarneratzen izakidute batzueklandareak ([[gizaki]]ekjatean, eta animalia haragijaleek animalia belajaleak jatean. Landarea edo [[animalia|animaliek]]) jandakoanhiltzean, karbono-14ren kantitatea gutxitzen hasten da erritmo finkoan, isotopo horren [[desintegrazio erradioaktibo]]a dela eta. Lagin batean geratzen den karbono-14ren kantitatea eta atmosferatik hartuta egon beharko lukeena alderatzean ezagut daiteke laginaren adina.
 
Erradikarbonoaren bidezko datazio teknika hau [[Willard Libby]]k garatu zuen [[1949]]an [[Chicago]]ko unibertsitatean. Hori zela eta [[1960]]an [[kimikako Nobel Saria]] jaso zuen.