Michel Audiard: berrikuspenen arteko aldeak

'''Pierre Michel Audiard''' ({{IPA-fr|miʃɛl odjaʁ|lang}}; [[Paris]], {{data|1920|5|15}} – [[Dourdan]], {{data|1985|7|27}}) Frantses idazlea, antzerkigilea eta zinemagilea (Paris, 1920 - 1985). 1950eko hamarraldiaren hasieran, Audiard frantses zinemako pertsonaia nagusietako bat bihurtu zen. Bere elkarrizketak zinemako zuzendari handienen neurrira idatziak izan ziren ([[Jean Gabin]], [[Lino Ventura]], [[Jean-Paul Belmondo]], [[Bernard Blier]]), eta bete-betean asmatu zuen ikusleak erakartzen. Hizkuntza lizunaren eta herri-hizkeraren maisutzat hartu izan da. Ehun bat filmetako elkarrizketak osatu zituen, besteak beste, ''[[Un taxi pour Tobrouk]]'' (1961, ''Taxi bat Tobroukera''), ''[[Mélodie en sous-sol]]'' (1963, ''Melodia lurpean''), ''[[L'Incorrigible]]'' (1975, ''Ezin zuzenduzkoa''), ''[[Le Professionnel]]'' (1981, ''Profesionala''). ZunzendariZuzendari gisa ere lan egin zuen, eta 1968tik 1974ra bitartean, bederatzi film egin zituen. Film horietatik bi dira aipagarriak, ''[[Comment réussir... dans la vie quand on est con et pleurnichard]]'' (1973, ''Nola lortu arrakasta... bizitzan baboa eta negartia zarenean'') eta ''[[Vive la France! (filma)|Vive la France!]]'' (1973, ''Biba Frantzia!''). 1980ko hamarraldian, zorroztasun handiko elkarrizketak osatzeko gauza zela frogatu zuen: ''[[Garde à vue]]'' (1981, ''Guardia badatorrela'') eta ''Mortelle Randonnée'' (1983, ''Ibilaldi hilkorra''). Garai horretakoa da, bestalde, ''[[On ne meurt que deux fois]]'' (1985, ''Bitan bakarrik hiltzen da''). Umore handiko literatura-lanak idatzi zituen, ''[[Le P'tit Cheval de retour]]'' (1975, ''Itzulerako zaldi txikia''), eta baita emozio handikoak ere, ''[[La Nuit, le jour et toutes les autres nuits]]'' (1978, ''Gaua, eguna eta beste gau guztiak'').