Oskorri: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary |
No edit summary |
||
36. lerroa:
Diskoaren egitasmoa asko atzeratu zen, zentsurarekin zituzten arazoak zirela medio. Dena dela, disko luzea kaleratu baino lehen, bi single plazaratu zituzten; [[batean]], "[[Aita-semeak]]", taldearen lehen kantu ezaguna, eta "Gosetea" agertzen ziren (CBS, 1975); [[bestean]], "Egia da" eta "Anaitasuna" (CBS, 1976). Bi single horiek lortutako erantzunari esker kaleratu zuten disko luzea. Diskoaren zabalkunde irregularrak eta taldeari [[eusko abertzale]]en sektore batzuek ''espainolista'' izatea leporatzen ziotela-eta izandako gorabeherek (atentatu saioak, boikota, txistuak)<ref>[[Xabier Mendiguren Elizegi|Xabier {{maiuskula txiki|Mendiguren Elizegi}}]]: [http://eibar.org/blogak/mendiguren/gabriel-natxo-oskorri «Gabriel, Natxo, Oskorri»], ''Nire uste harroan'' bloga, 2015-06-28.</ref> diskoaren oihartzuna mugatu bazuten ere, bertako kantu batzuk klasiko bilakatu dira Oskorriren kantutegian: "[[Gora ta gora beti]]", "Astoarena"...
Bigarren diskoa ere idazle bati, [[Mosen Bernat Etxepareri]], eskainitako monografikoa gertatu zen. ''[[Mosen Bernat Etxepare 1545]]'' (CBS, 1977) grabatzeko, aldaketak gertatu ziren taldean. Musikalitate landuagoa lortzeko asmoz, Karlos Gimenez (pianoa) eta Santi Gimenez (saxofoia) aritu ziren oinarrizko hirukoarekin (De Felipe, Martinez, Latxa) lanean. Elkarlan horrek, ordea, ez zuen luze iraun, diskoa kaleratu eta zuzeneko hainbat emanaldi egin eta gero Gimenez anaiek taldea utzi baitzuten eta Klabelin Komik osatu. Ondoren, bi disko grabatu zituzten [[Imanol Larzabal|Imanol]] kantariarekin: ''[[Sentimentuen hauspoz]]'' eta ''[[Jo ezan]]''.
=== Poeten letretatik, kantu tradizionaletara eta arrakastara ===
Hurrengo diskoa, ''[[Oskorri]]'' (Xoxoa, 1979), funtsezkoa gertatu zen taldearen bilakaerarako. Alde batetik, ordu arteko diskoetan poeten kantuak musikatzeaz arduratu baziren ere, hirugarren honetan kantu eta doinu tradizionalen bertsio berritzaileak agertu ziren, askotan instrumentalak. Orduz geroztik ildo musikal hori Oskorriren jardunaren ezaugarri nagusietakoa bilakatu zen. Gainera, errekonozimendu publikoaren garaia iritsi zen. Besteak beste, urte horretako [[Durangoko Azoka]]ko disko onenaren saria jaso zuen. Azkenik, taldearen nortasun musikalaren definizioa markatu zuen diskoa ere bada. Latxa, De Felipe eta Martinez ziren taldearen motorra, eta haien arteko kimika musikalaren emaitza ere bazen, disko sosegatu, biluzi eta esanguratsua.
Bixente Martinez taldea utzita Izukaitzera joan bazen ere, taldearen arrakasta geldiezina zen. Polin Gurrea (saxofoia, flautak), Aingeru Berlines (baxua) eta Jose Manuel Cacho (biolina) sartu ziren taldean ''[[Plazarik plaza]]'' (Xoxoa, 1980) grabatzeko. Arrakasta masiboaren diskoa da. Oskorri Euskal Herriko talderik ezagunenetakoa zen, bai hemen eta bai atzerrian. 1978an egin zituzten lehen emanaldiak Alemanian eta Frantzian. Handik aurrera taldearen sonoritatearen hainbat ezaugarri nagusi agertu ziren harribitxiz betetako disko horretan. "[[Gaztelugatxe]]", "Violetaren martxa", "[[Furra furra]]"... bezalakoetan agerian daude balada gozoak zein dantzarako kantu arinak egiteko gaitasuna, ironia eta umorearen erabilera kritikoa, folklorearen irakurketa berritzailea eta tresna elektrikoek jantzitako sonoritate gehienbat akustikoa.
Izukaitzekin bi urte eman ondoren, Oskorrira bueltatu zen Bixente Martinez (Hiru Truku, Igelaren Banda), eta harekin [[Fran Lasuen]] biolin jotzailea ere (Izukaitz, Eguen Banda, Fran Lasuen eta Eskuadra Zarra). Haiekin eta Txarli de Pablo (baxua) eta Polin Gurrearekin osatuko da Oskorriren formaziorik klasikoena. Ehunka emanaldi eta zortzi disko izan ziren 80ko hamarkadaren uzta. Taldeak sari ugari jaso eta emanaldi ugari egin zituen Euskal Herritik kanpora.
=== 1980ko hamarkada: goia jotzen ===
Zentsurak debekatutako hainbat kantuz osatutako ''[[Natxo de Felipe... eta Oskorri]]'' diskoa (Xoxoa, 1981) kaleratuz hasi zuten hamarkada. Ondoren etorri zen taldekideen ustez Oskorriren ordu arteko lanik borobil eta landuena, ''[[Adio Kattalina]]'' ([[Elkar]], 1982). ''Plazarik plaza''ren jarraipen zuzena da disko hori: balada goxoak ("[[Euskal Herrian Euskaraz]]", "Nafarroa") eta kantu dantzagarriak ("Gu gaituzu Oskorri", "Kalera noa ihesi"). Baina formulak horretan eman zuen bere fruiturik dirdiratsuena. Arrakasta handia gertatu zen diskoa: 15.000 ale saldu zituzten, kopuru bikaina garai hartako euskal talde batentzat. Ildo berekoak dira hurrengo disko gehienak; handik aurrera bada Oskorri identifikatzen duen musika ulertzeko modu bat.
Taldeak Europan zuen arrakastaren seinale da hurrengo diskoa, ''[[Alemanian euskaraz]]'' (Elkar, 1984). Berez, Alemaniako Folk Freak-Pläna diskoetxeak Europara begira kaleratutako bilduma baten Euskal Herrirako edizioa zen. Diskoan, Oskorriren kanturik ezagunenetako batzuen bertsio berrituak agertu ziren, eta arrakasta lagun izan zuten Euskal Herrian ere. Hamarkada hartako diskoetan daude taldearen kanturik ezagunenetako batzuk ("Kattalin", "Hau da debilidadea", "Irlandar abiadorea"...). Idazle ezagunen hitzak musikatzeaz gain ([[Sarrionandia]], Aresti, [[Izagirre]], [[Jon Mirande|Mirande]], [[Joxe Austin Arrieta]]...), gero eta gehiago lan egiten hasi ziren bertsolariekin, hala nola [[Xabier Amuriza]] eta [[Jon Sarasua]]rekin, alde batera utzi gabe bertsolaritzaren altxorretatik jasotako koplak eta bertso askotan anonimoak. Kantuen hitzak izugarri zaintzea izan da Oskorriren beste ezaugarrietako bat hasieratik.
Urte hauetan ez da diskoetan bakarrik garatzen Oskorriren lan musikala. Besteak beste, ''[[Kalabaza
Oskorrik 15 urte betetzen zituela-eta, bi emanaldi berezi egin zituen Bilboko Arriaga antzokian 1987ko martxoaren 21 eta 22an. Emanaldi horien grabazioetatik sortu zen taldearen zuzeneko lehen diskoa: ''[[Hamabost urte... eta gero hau]]'' (Elkar, 1987). Taldearen emanaldietan lortzen zen berotasunaren lekuko zuzena da. Urte hartan bertan sortu zen handik hiru urtera gauzatu zen beste egitasmo garrantzitsu bat, Oskorriren kantutegia liburu bakarrean biltzea: ''[[Ehun ta hamaikatxo kantu]]'' (Elkar, 1990).
=== Herri musikaren ikerketa eta 25. urteurrena ===
Herri musikaren inguruko ikerketa lana izan da taldearen beste ezaugarri nagusietako bat. ''[[Hi ere dantzari]]'' (Elkar, 1991) izan zen alor horretako lehen lan monografikoa. Disko horretan, Euskal Herriko 17 dantza ezagunen bertsioak egin zituzten. Ez zen bakarra izan: ''[[Katuen testamentua]]'' (Elkar, 1993) bizkaierazko haur kantutegiaren errepaso eder eta freskoa gertatu zen. Disko horrek, gainera, haur musikaren bidea zabaldu zion, handik aurrera taldearen lan eremua gertatuko zena. Ildo horren hurrengo aleak izan ziren ''[[Marijane kanta zan!]]'' (Elkar, 1997), [[Marijane Minaberry]]k idatzitako testuekin egindako kantuez osatutakoa, eta ''[[Doktor Do Re Mi eta Benedizebra]]'' (Elkar, 2005) Gipuzkoako haur
[[Fitxategi:Oskorri Bilbao Musika Banda.jpg|thumb|right|220px|2008n, Bilboko Musika Bandarekin emandako kontzertuaren ostean.]]
Taldearen 25. urtemuga ospatzeko 1996an Getxoko Folk Jaialdiko egitarauaren barnean egindako emanaldi entzutetsua izan zen taldearen unerik azpimarragarrienetakoa. Euskal Herriko ([[Joseba Tapia]], [[Mikel Laboa]], [[Fermin Muguruza]], [[Ruper Ordorika]]...) zein atzerriko ([[Martin Carthy]], [[Liam O'Flim]], [[Gabriel Yacoub]], [[Anton Reixa]]...) hainbat musikariren laguntzarekin, bere kantagintzari begiratu bat eman zioten; gerora, ikuskizuna telebistarako saio eta disko bikoitz bilakatuko zen: ''[[25 kantu urte]]'' (Elkar 1997). Oskorriren lanik arrakastatsuena da, ziurrenik.
Hurrengo urtean sortu zen aurrera begira Oskorriren beste lan ildo ezagun bilakatuko zena: ''Oskorri & The Pub Ibiltaria'', urtero San Tomas egunean Bilboko Areatzan gertatzen den taldearen eta entzuleen arteko kantu festa, diskora eramana. 2009ko maiatzean 13. aleaz amaitutako bilduma horrek begiratu ederra ematen dio euskal kantutegiari.
=== XXI. mendean ere, eboluzio etengabean ===
Lehengo ildoko hainbat diskoren ondoren
''[[Banda band]]'' (Elkar, 2007) taldearen 35. urtemuga ospatzeko taldeak kaleratutako 33. diskoa da. Berriro ere zuzeneko emanaldi bat, eta berriro ere Arriaga antzokian. Bilboko Udal Bandarekin batera grabatutako disko horretan, herri musika ulertzeko bi modu uztartzen dira: modu herrikoia eta modu akademikoa. Kantuei dagokienez, 25. urtemugako ospakizunetik kanpo geratutako taldearen hainbat kantu historiko berreskuratu zituzten.
[[2015]]eko [[azaroaren 22]]an [[Arriaga antzokia]]n (Bilbo, Bizkaia) azken agurreko kontzertua eman zuen.
| |||